ποιός τη Ζωή μου.......

Δυσκολεύοντας τη ζωή των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες...
Παρασκευή, 22 Απρίλιος 2011 23:03

Οι άνθρωποι με αναπηρία στην Ελλάδα παρεμποδίζονται στην άσκηση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Η έλλειψη βασικών υπηρεσιών και υποδομών, είναι αποκλειστικά υπαίτια για την υψηλότατη εκπαιδευτική διαρροή, τα συντριπτικά ποσοστά αποκλεισμού από την αγορά εργασίας κ.ο.κ. Πλέον ελέω οικονομικής κρίσης ή με πρόσχημα την οικονομική κρίση (διαλέγετε και παίρνετε), η “ευαισθητοποιημένη” στην θεωρία εξουσία δεν τηρεί καν τα προσχήματα. Ενα τρανό παράδειγμα απροσχημάτιστης παρεμπόδισης και μετωπικού αποκλεισμού, είναι η φετινή εγκύκλιος που ρυθμίζει τα των πανελλαδικών εξετάσεων για τους υποψηφίους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σε πολύ απλά λόγια, η περί ης ο λόγος εγκύκλιος του υπουργείου παιδείας που ορίζει τα των επικείμενων πανελλαδικών εξετάσεων, εξαναγκάζει εκατοντάδες οικογένειες μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από κάθε περιοχή της χώρας, να καταξοδευτούν προκειμένου τα παιδιά τους να λάβουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις. Με μαθηματική ακρίβεια πολλοί από αυτούς δεν θα λάβουν μέρος στις εξετάσεις, ενώ κάποιοι άλλοι θα επιτύχουν πολύ χαμηλότερη των δυνατοτήτων τους επίδοση εξαιτίας της ταλαιπωρίας στην οποία θα υποβληθούν.

Σύμφωνα λοιπόν με την συγκεκριμένη εγκύκλιο (κοινοποιήθηκε στις 15 Απριλίου), για λόγους οικονομικούς ορίζονται μόνο τρία (!) εξεταστικά κέντρα φέτος για τους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές, σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένας μαθητής με αναπηρία π.χ. από την Κρήτη που θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να επιβαρύνει τον οικογενειακό κορβανά με μιά πολυήμερη εκτός προγράμματος εκδρομή στην Αθήνα ή τον Πειραιά. Συνυπολογιζομένου δε ότι η “μάχη των εξετάσεων” απαιτεί εξ’ ορισμού την ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση που μόνο τα οικεία περιβάλλοντα προσφέρουν, η οικονομική αφαίμαξη συνδυάζεται άμεσα με τον περιορισμό των πιθανοτήτων επιτυχίας! Ωραίος και δίκαιος συνδυασμός, απάντηση σε όποιους αναρωτιούνται για τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Παράλληλα, σαφέστατη απάντηση του πως το ελληνικό υπουργείο παιδείας αντιλαμβάνεται την ισότητα δικαιωμάτων για τους με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές. Οχι μόνο δεν τους παρέχει εφόδια κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής ζωής, αλλά επικουρικά “φροντίζει” να δυσκολεύει όσο περισσότερο μπορεί και την συμμετοχή τους στις ανταγωνιστικές του εκπαιδευτικού συστήματος διαδικασίες (αλλιώς, εξετάσεις). Κάθε πέρυσι και καλύτερα ...

Ο ακριβής αριθμός των πληττόμενων μαθητών και οικογενειών δεν είναι γνωστός, μιά τάξη μεγέθους μπορούμε να υποθέσουμε από τα στοιχεία της Κρήτης που έχει συλλέξει ο βουλευτής (ΣΥΡΙΖΑ) Μιχάλης Κριτσωτάκης που με τον συνάδελφό του Τάσο Κουράκη κατέθεσαν στις 20 Απριλίου σχετική ερώτηση στην υπουργό παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου. Μόνο από την Κρήτη, λοιπόν, 166 μαθητές (58 από Ηράκλειο, 52 από Χανιά, 30 από Ρέθυμνο και 26 από Λασίθι), υποχρεώνονται να ταξιδέψουν σε Αθήνα και Πειραιά, μαζί με τους συνοδούς τους. Αν το ρολόι γύρναγε ένα χρόνο πίσω (στο 2010) όλοι τους θα εξετάζονταν στο 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου. Δυστυχώς στις μέρες μας ο χρόνος γυρνάει αντίστροφα με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, κάθε χρόνος που περνά δείχνει κάμποσες δεκαετίες πίσω.

“Προτίθεστε να καλύψετε τουλάχιστον το οικονομικό κόστος;” : Το συγκεκριμένο ερώτημα που απηύθυναν στο υπουργείο παιδείας οι δύο βουλευτές είναι ρητορικό, μιάς και το κόστος οικονομικής επιβάρυνσης των οικογενειών είναι πολλαπλάσιο του κέρδους που προέκυψε από τον περιορισμό σε τρία των εξεταστικών κέντρων. Πρακτικά, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καλούνται να πληρώσουν στο πολλαπλάσιο την εξοικονόμηση κόστους που (φέρονται να) επιδιώκουν οι κυβερνώντες. Οπως και νάχει στις εποχές μας ακόμα και τα ρητορικά ερωτήματα χρήσιμο είναι να τίθονται εκθέτοντας τους αποδέκτες τους...

http://truerespect.com.cy

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

μέρα για τον αυτισμό χρειάζεται άραγε;

Purple Day - Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης Επιληψίας

Purple Day - Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης Επιληψίας


http://www.purpleday.org/index.php


Purple Day είναι μια διεθνής προσπάθεια σε επίπεδο βάσης αφιερωμένη στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με την επιληψία σε όλο τον κόσμο. Στις 26 Μαρτίου κάθε χρόνο, οι άνθρωποι σε χώρες σε όλο τον κόσμο καλούνται να φορούν μωβ ρούχα και να κάνουν διάφορες εκδηλώσεις για την υποστήριξη της ευαισθητοποίησης επιληψία.
Το 2010, οι άνθρωποι σε δεκάδες χώρες σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική σε όλο τον κόσμο συμμετείχαν στην Ημέρα Purple.
Με τη βοήθειά σας, Purple Day 2011 θα είναι ακόμη μεγαλύτερο!
Γιατί να συμμετέχετε;

Επιληψία πλήττει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ή περίπου 1 στους 100 ανθρώπους. Αυτό είναι περισσότερο από σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλική παράλυση, η μυϊκή δυστροφία και η νόσος του Parkinson σε συνδυασμό.
Συμβάλει στην προώθηση της ευαισθητοποίησης Επιληψία στην κοινότητά σας

Να φοράτε μωβ στις 26 Μαρτίου και θα ενθαρρύνετε και άλλους να πράξουν το ίδιο.

Purple Ημέρα ιδρύθηκε το 2008, από την εννέα ετών Cassidy Megan της Nova Scotia, Καναδάς, με τη βοήθεια του συλλόγου Συλλόγου ενάντια στην επιληψία της Νέας Σκωτίας (EANS).
Η Cassidy επέλεξε το χρώμα μοβ, το διεθνές χρώμα για την επιληψία, η λεβάντα.
Το λουλούδι λεβάντα είναι επίσης συχνά συνδέεται με τη μοναξιά, η οποία είναι εκπρόσωπος του αισθήματος απομόνωσης πολλών ανθρώπων που πάσχουν από επιληψία .
Στόχος της Cassidy είναι για τα άτομα με επιληψία παντού να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με Cassidy και Παγκόσμια Ημέρα του Purple Συνεργάτες EANS και η Anita Kaufmann Ίδρυμα (AKFUS), μπορείτε να επισκεφθείτε την http://www.purpleday.org/aboutus.php

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ

ΟΧΙ μόνο είμαστε ενάντια στις συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολικών μονάδων αλλά η Πόλη μας η Νίκαια Α.Ι.Ρέντης θέλει και νέα σχολεία που να στεγάσουν τα νηπηαγωγεία μας που είναι σε απαράδεκτα κτήρια , να επισκευαστούν ανακαινιστούν τα σχολικά κτήρια που είναι επί πολλά χρόνια ασυντήρητα αλλά και να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το αίτημα μας για να γίνει το 1ο ειδικό σχολείο στην νέα μεγάλη Πόλη μας πραγματικότητα.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ράμπες για την πρόσβαση των αναπήρων ..!!!

Ράμπα στην παραλία Γλυφάδας. Απίστευτο κι' όμως αληθινό! Το φαινόμενο είναι γνωστό στους αναπηρικούς φορείς ως “ψευδοπροσβασιμότητα”. Οπως επισημαίνει ο πρόεδρος της εθνικής ομοσπονδίας κινητικά αναπήρων (ΕΟΚΑ) Νίκος Σκόνης “δυστυχώς δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα”.

Η αλλαγή του αυτοδιοικητικού χάρτη, είναι αντιληπτή από το πρόεδρο της ΕΟΚΑ ως “ευκαιρία, ώστε τουλάχιστον οι κακοτεχνίες που ... βγάζουν μάτι σταδιακά να αποκατασταθούν”. Η σκέψη του Ν. Σκόνη είναι εύλογη. Επί χρόνια στο παρελθόν, οι δημοτικοί άρχοντες απαντούσαν στα σχετικά αιτήματα αρνητικά, επικαλούμενοι περιορισμένη αρμοδιότητα. Πλέον, με την αναβάθμιση αρμοδιοτήτων των καλλικρατικών δήμων, η παραπάνω απάντηση δύσκολα πείθει.

“Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα πολύ χοντρά δείγματα ψευδοπροσβασιμότητας. Από κακοτεχνίες που προσβάλλουν βαθιά τους ανθρώπους με αναπηρία ” προτείνει ο πρόεδρος των ελλήνων κινητικά αναπήρων, ελπίζοντας ότι τούτη την φορά η πρότασή του θα εισακουστεί.

Μιά φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι η ... πρόταση προσβασιμότητας στην θάλασσα του κοσμοπολίτικου δήμου Γλυφάδας. Η απίστευτης σύλληψης κατασκευή, παραμένει ακλόνητη στην θέση της εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια παρά τις κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες. Η ΕΟΚΑ δια του προέδρου της επιμένει ότι “πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου”. Γιατί όχι από την συγκεκριμένη ... ψευτοράμπα της ντροπής. Ο νεοεκλεγείς δήμαρχος έχει πλέον τον λόγο.

επι ίσοις όροις

Καλωσορίσατε στην Ολλανδία

Συχνά μου ζητούν να περιγράψω πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες…Λοιπόν είναι κάπως έτσι…

Όταν πρόκειται να αποχτήσεις ένα μωρό, είναι σαν να σχεδιάζεις ένα τέλειο ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία. Αγοράζεις τόμους από ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις τα τέλεια σχέδια σου…θα δεις το Κολοσσαίο, το Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου, τις γόνδολες στην Βενετία. Μπορεί ακόμα να μάθεις και κάποιες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά.
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία.».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία.»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου…θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία…και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει.»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει….η Ολλανδία.

Emily Perl Kigsley