μπραβο ρε μανα........

αργησα να σας γραψω αλλα δεν σας ειπα.....
οι αδελφες μου γραφουν εξετασεις ...
στο σχολειο....
εγω δεν εχω παει ποτε μου σχολειο ουτε καν ξερω τιειναι και πως ειναι.....
πηγα σε ενα ινστιτουτο το λεγανε στην Αγγλια με διαφορα εκει <<πραγματα >>
κατι κρυοκολοι αγγλοι δεν καταλαβενα και τι ελεγαν ,
πηγα πολλες φορες δεν μου αρεσε ......ποιο πολλη μου αρεσε που με επερνε μετα ο πατερας μου και πηγαινεμε βολτα στους δρομους του λονδινου ...ας εκανε και κρυοι τις πιο πολλες φορες ηταν ωραια γιατι ειμαστε ολοι μαζι και πηγαιναμε βολτα .....

το οτι δεν εχω παει ποτε σχολειο μαλλον δεν αρεσε και πολυ στους γονεις μου ,
εχω ακουσει τον πατερα μου να λεει οτι απο τις πιο δυσκολες στιγμες ειναι οταν ερχετε το χαρτι απο το δημο να γραψεις το παιδι σου στο σχολειο και εκει βλεπεις οτι δεν υπαρχει τιποτα ..........
ειναι ομως δυνατον γιατι ?
ολοι κανονικα πρεπει να μαθαινουμε κατι ..ολοι μας μπορουμε να μαθουμε κατι .......αλλος πολα αλλος λιγα μπορουμε .......γιατι δεν υπαρχει ?
βαλανε εμπρος εδω και ενα χρονο η μανα μου και ο πατερας μου με πεισμα ,
θα κανουμε τα παντα ειπε ο πατερας μου αλλα θα φτιαξουμε εδω στη Νικαια ειδικο σχολειο , για εκεινα τα παιδια που δεν μπορουν να ενταχθουν στα κοινα σχολεια..
μαζεψανε υπογραφες κανανε εκδηλωσεις πολες φορες τον ειδα και τον ακουσα πανω στην εξεδρα να λεει στον κοσμο βοηθηστε .........

ο κοσμος βοηθησε οπου το ειπαν ....ολοι μαζι σας να βοηθησουμε .....
αλλοι δεν βοηθησαν ..
αυτοι που δεν θελουν , γιατι νομιζουν οτι δεν τους αφορα ..γιατι ειναι ανοητοι ....και μικροψυχοι...
περασε ενας χρονος και εκει η μανα μου και ο πατερας μου το παλευουν ακομα οπου και να βρισκονται..
και σημερα με μια τοποθετηση της μανας μου στο συνεδριο της ανωτατης συνομοσπονδιας γονεων μαθητων ελλαδος , οπου επεσε πολλη χειροκροτημα , εβαλε το θεμα να βγει ομοφωνο ψηφισμα για την ιδρυση και λειτουργεια ειδικου σχολειου στη Νικαια ..... κοντρα σε αυτους που κανουν τα παντα να το κρατησουν στασιμοκαι το ΠΕΤΥΧΕ .
να δουμε τωρα τι εχουν αν πουν .....που ηταν μονο δικος μας πονος .......
συνεχισε μανα ......και συ πατερα .....εχετε δρομο ακομα
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΝΑ ......

δεν θα φωναζω αποψε θα σε αφησω να κοιμηθεις να ξεκουραστης ......τουλαχιστον θα προσπαθησω....

και εχεις να κλαψεις ακομη πολυ μεχρι να μαθεις τον κοσμο να γελαει ......
( γιαννης ριτσος )

αξημερωτα παλι σημερα , πρωι πρωι και η αδερφη μου , τι εγινε?
δινει πανελληνιες ακουσα ......
την ειδα λιγο αναστατωμενη εφυγε χωρις να χτενιστη και να βαλει τα καλα της.....
οπως κκαθε μερα που τη βλεπω να φευγει και την καμαρωνω...
την περναω 5 χρονια ειμαι βλεπεται η μεγαλη ....αδελφη

καλη επιτυχια ηθελα να τις φωναξω μα δεν μπορεσα, εχω ξεκινηση απο το πρωι στις 5 να φωναζω και δεν μπορω να σταματησω βλεπεται .
μακαρι να παει καλα αν και δεν καταλαβαινω εγω τι ακριβως ειναι οι πανελληνιες και γιατι τοσο αγχος

εδω που τα λεμε η αδελφη μου δεν εχει περασει και λιγα με μενα απο μικρη , την εχω ταλαιπωρηση δεν λεω ...
κοιμομαστε ολες σε ενα δωματιο μεχρι προσφατα και δεν τπους αφηνα να κοιμηθουν , δεν ειχε δικα της πραγματα δεν μπορουσε να στολιση τιποτα , ...και αλλα πολλα ......
αλλα ειναι καλη αδελφη θα μου δωσει νερο θα με βοηθηση να σηκωθω να με ταιση ειναι καλη πιστεψτε με δεν το λεω επειδη ειναι αδελφη μου .

μακαρι να παει καλα και ας μην το καταλαβαινω....
σαν μεγαλυτερη που ειμαι θα ηθελα να μπορουσα να σε βοηθησω να σε στηριξω και εγω .....εχεις την σκεψη μου μαζι σου ολο αυτο τον καιρο .......να εχεις τα καλλιτερα αποτελεσματα ....για σενα και μονο ....δεν μπορω να στα πω ....αλλα να ξερεις οτι ειμαι μαζι σου οχι γιατι με βοηθας αλλα γιατι ειμαστε αδελφες και θα ειμαστε παντα μαζι......

πρεπει τελως παντων να μου πει καποιος τι ειναι οι πανελληνιες γιατι θα σκασω...

καλησπερα σε ολους σας , αργω να γραψω αλλα....αν δεν βοηθησουν οι αλλοι δεν γινεται τιποτα .
γιορτη της μητερας εχθες ετσι ακουσα να λενε οι αδελφες μου .
δηλαδη γιορταζει η μαννα μου ?
δεν ειδα να κανει κατι.... αν γιορταζε θα ........μα λαθος θα κανουν, αλλα δεν γινεται αυτες ( οι αδελφες μου ) ολη μερα εξω ειναι σχολεια , φροντηστηρια, βολτες , κατι παραπανω ξερουν .


τι ειναι η παγκοσμια γιορτη της μητερας , καθε πρωτη κυριακη του Μαη, α καταλαβα

ελενη τη λενε τη μαννα μου , εγω τη λεω << η μανα η νταου>> απο το νταης .
γιατι ?
τον εχει πολεμηση τον τιτλο της ΜΑΝΝΑΣ δεν τον εχει τσαμπα....
χρονια πολλα πισω στα δυσκολα τα πρωτα στα νοσοκομεια ......
ωρες στην αγκαλια της να με κραταει να κοιματε στην καρεκλα βδομαδες νεα κοπελα που δεν ειχε ζησει τη ζωη της και εκει ........ ορθια

στη Μαννα μου .
δεν εχω κατι να σου χαρισω .....
θα προσπαθησω μονο σημερα να μην σε ξυπνησω το βραδυ να κατσεις να ξεκουραστης
αυτο μονο μπορω δεν εχω κατι αλλο , και να ξερεις Μαννα οτι ειναι πολλη δυσκολο να το κανω εγω αυτο , γιατι δεν το θελω μονο του ερχεται και αρχιζω αξημερωτα και φωναζω
...θα προσπαθησω και αν δεν τα καταφερω να ξερεις οτι προσπαθησα πολυ......

μια ορτανσια παντως βρηκα και στη χαριζω που σου αρεσει

αργησα να σας γραψω .....δεν ειμουνα και στα καλλιτερα μου...

αργησα να σας γραψω .....δεν ειμουνα και στα καλλιτερα μου...

η big mama μας ξυπνησε παλι .....
παιδικη κακοποιηση στα ιδρυματα και μαι ιστορια απο της πολλες
.....δεν ξερω τι γινεται εκει αλλα αυτο που εχω να σας πω ειναι οτι αν εξαρτασε απο τους αλλους δεν ζεις .....τις καλλιτερες προθεσεις να εχουν δεν ειναι δικη σου η ζωη

θα φας οταν μπορουν να σε ταισουν η οταν το θυμηθουν
θα σου δωσουν νερο οταν εχει το στομα σου ξεραθει
θα ντυθεις με οτι θελουν οι αλλοι
και οταν δεν θες να φας .....θα σου ανοιγουν το στομα οπως περιγαρφουν ......γιατι πρεπει να φας .......και για ενα περιεργο τροπο ενω πειναω δεν ανοιγη το στομα μου.....δεν θελω να καθομαι να γραφω για τη ζωη μου ειναι ετσι και αλλοιως μιση η και ενα τεταρτο..δεν ξερω προτιμω να βλεπω εξω απο το παραθυρο τον ουρανο καμμια φορα κανενα πουλι στεκεται απεναντι στο σπιτι και μου κανει παρεα .......

μαλλον πρεπει να σταματησω να φωναζω γιατι η αδελφη μου διαβαζει .........αλλα δεν μπορω......τι εχω παθει δεν ξερω

Παιδική Κακοποίηση στα Ιδρύματα

Τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα:

Το 2005 η Επιτροπή των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις επιπτώσεις του ιδρυματισμού στα παιδιά και τις σύγχρονες αποδεκτές αρχές φροντίδας τους, όσο και την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών του Ανθρώπου, υιοθέτησε την "Σύσταση προς τα κράτη μέλη σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα". Σε αυτήν, αναφέρεται ρητά ότι η τοποθέτηση των παιδιών σε ιδρύματα θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Ότι θα πρέπει όταν αυτό συμβαίνει τα παιδιά στα ιδρύματα να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, χωρίς να περιθωριοποιούνται και με πρωταρχικό στόχο την επιτυχή κοινωνική τους επανένταξη το συντομότερο δυνατόν. Ειδικότερα, τονίζεται ότι θα πρέπει να δίνεται η απαιτούμενη σημασία στις ειδικές ανάγκες των παιδιών με αναπηρία χωρίς ίχνος διάκρισης. Επίσης, αναφέρεται μεταξύ άλλων ρητά το δικαίωμα των παιδιών στην διατήρηση των οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών, το δικαίωμα της υψηλής ποιοτικά ιατρικής φροντίδας προσαρμοσμένης στις ανάγκες και την ευημερία τους και το δικαίωμα του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για συνθήκες ανθρώπινης και μη υποτιμητικής μεταχείρισης. Ειδικότερα, το τελευταίο αφορά στην προστασία των παιδιών από σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, ταπεινωτική συμπεριφορά, κακομεταχείριση ή καθημερινή βία. Επιπλέον στην Σύσταση συμπεριλαμβάνονται κατευθυντήριες οδηγίες και προδιαγραφές ποιότητας. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι ο χώρος τοποθέτησης πρέπει να βρίσκεται κοντά στο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού, η μονάδα φιλοξενίας πρέπει να είναι μικρής κλίμακας, ώστε να παρέχει μία όσο το δυνατόν πιο οικογενειακή ατμόσφαιρα, καθώς και ότι η ψυχοπαιδαγωγική στρατηγική πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη του παιδιού, διατηρώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή με το δίκτυο της κοινοτικής ζωής εκτός ιδρύματος.

Παιδιά στα ιδρύματα της χώρας μας:

Στη χώρα μας συνεχίζει να παραμένει ένα εκτεταμένο ιδρυματικό σύστημα που συγκροτείται από μεγάλα δημόσια ιδρύματα και πολλά μικρά ιδιωτικά ιδρύματα φιλανθρωπικών φορέων, διεσπαρμένα σε όλη τη χώρα, τα όποια εποπτεύονται από την κοινωνική πρόνοια του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα στο σύστημα φροντίδας των παιδιών με αναπηρίες συνεχίζει να κυριαρχεί ακραίου βαθμού ιδρυματισμός, σε σημείο που να καταργείται κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων και να παρατηρούνται γενικευμένα φαινόμενα ιδρυματικής παραμέλησης και κακοποίησης.

Η περιγραφή της ιδρυματικής καθημερινής ζωής ενός παιδιού, που ακολουθεί στη συνέχεια και είναι αποτέλεσμα παρατήρησης, αφορά στο 2007 σε ένα από τα ιδρύματα της χώρας μας. Η κατάσταση είναι ενδεικτική της καθημερινής ζωής εκατοντάδων άλλων παιδιών με αναπηρίες που ζουν σε ιδρύματα.

Η καθημερινή ζωή ενός παιδιού στο ίδρυμα:

Ο Νίκος είναι 10 ετών. Έχει σύνδρομο Down. Είναι ένα από τα πιο μικρά παιδιά του ιδρύματος. Εισήχθη σε αυτό σε ηλικία δύο ετών.

Παραμένει σε ένα από τα τέσσερα δωμάτια θαλάμου του ισόγειου, στον οποίο βρίσκονται είκοσι πέντε παιδιά. Το δωμάτιό του, που μοιράζεται με άλλα τέσσερα παιδιά, είναι βαμμένο με άσπρο και πορτοκαλί χρώμα. Οι τοίχοι είναι δίχως κανένα διακοσμητικό στοιχείο, άδειοι. Υπάρχει μόνο ένα παράθυρο με προστατευτικά σίδερα.

Ο Νίκος ξυπνάει στις 7.30 το πρωί. Είναι δεμένος, με μία λωρίδα άσπρου σεντονιού, από το πόδι στο κρεβάτι. Φοράει ένα λερωμένο φαρδύ κοντό μπλε σκούρο ολόσωμο φορμάκι. Στις 8.00 μπαίνουν στο δωμάτιο δύο νοσοκόμες και μία περιθαλπόμενη του ιδρύματος με νοητική καθυστέρηση που τις βοηθάει στις δουλειές. Η μία νοσοκόμα σπρώχνει ένα σιδερένιο καρότσι στο οποίο επάνω είναι τοποθετημένα μπιμπερό και φάρμακα και κάτω μπάμπερς. Η μία κατευθύνεται στον Νίκο με ένα μπιμπερο γάλα. Τον ταΐζει στο κρεβάτι του, δεμένο. Ο Νίκος πίνει γρήγορα, δίχως να παίρνει ανάσα. Κυλάει γάλα από το στόμα στο λαιμό του. Το φορμάκι του λερώνεται. Στη συνέχεια η νοσοκόμα παίρνει από το καρότσι μια πλαστική σύριγγα που βρίσκεται μέσα σε ένα από τα μπουκάλια με σιρόπι. Χρησιμοποιεί την ίδια για την φαρμακοδοσία όλων των παιδιών. Την γεμίζει και πηγαίνει στο Νίκο. Οι κινήσεις προς το παιδί, είναι απότομες. Πιάνει απότομα και με δύναμη τα μάγουλά του και τα πιέζει. Το παιδί ανοίγει το στόμα με έκφραση οδύνης δίχως να αντιδρά. Του αδειάζει το φάρμακο και φεύγει προς ένα άλλο παιδί. Ο Νίκος μένει λερωμένος από το γάλα που έπεσε επάνω του. Ανοίγει το φερμουάρ από το φορμάκι του και προσπαθεί να βγάλει το πάμπερ του. Κατορθώνει να τραβήξει ένα μέρος και το σκίζει σε κομματάκια. Τα βάζει στο στόμα του. Αρχίζει και τα μασάει. Το στόμα του είναι μπουκωμένο.

Μετά από μισή ώρα, στις 11.30 μπαίνει ένας νοσοκόμος στο δωμάτιο. Βλέπει το παιδί και φωνάζει: "Πάλι τα ίδια, θα μας κλείσεις μέσα". Το σφίγγει από τα μάγουλα για να ανοίξει το στόμα του και να τον καθαρίσει. Ο Νίκος αρχίζει να κλαίει.

Στις 12.30 ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει μία νοσοκόμα με το σιδερένιο καρότσι μεταφοράς του φαγητού. Στο επάνω ράφι είναι τοποθετημένη μια μεγάλη κατσαρόλα. Δίπλα, σιδερένια πιάτα σερβιρισμένα με φαγητό, όπως και στο κάτω ράφι. Η νοσοκόμα αρχίζει να δίνει τα φάρμακα στα παιδιά. Σε μία κουταλιά φαγητού βάζει τα φάρμακα και τους τα δίνει. Με το ίδιο κουτάλι για όλα. Στη συνέχεια παίρνει ένα πιάτο και αρχίζει το τάισμα του Νίκου. Το παιδί στέκεται όρθιο. Πιάνει το πιάτο με τα χέρια του. Καταπίνει γρήγορα δίχως διάλειμμα. Έπειτα, με μία βρεγμένη μπλούζα του σκουπίζει το στόμα. Στη συνέχεια πάει σε άλλο παιδί. Ο Νίκος συνεχίζει να την κοιτάει.

Στις 13.00 μπαίνει η άλλη νοσοκόμα με την περιθαλπόμενη που την βοηθά. Η νεαρή κοπέλα που έχει νοητική καθυστέρηση αρχίζει να αλλάζει πάμπερς στα παιδιά. Αφού πρώτα λύνει το Νίκο, του βγάζει το φορμάκι. Το παιδί μένει γυμνό, τον αλλάζει και του φοράει πάλι ένα μπλε σκούρο φορμάκι. Τον δένει στη μέση με ένα μακρύ κομμάτι από ένα σκισμένο σεντόνι, για να μην του πέφτει το πάμπερ. Έπειτα του δένει πάλι το πόδι στο κρεβάτι. Μετά ο Νίκος ξαπλώνει και κοιτά επίμονα το ταβάνι.

Στις 16.30 μπαίνει η νοσοκόμα στο δωμάτιο. Είναι η ώρα για το απογευματινό άλλαγμα. Ο Νίκος έχει ξανά λερωθεί. Η νοσηλεύτρια δεν δίνει σημασία σε τι κατάσταση βρίσκεται το παιδί.

Στις 20.20 έρχεται η νοσοκόμα για το βραδινό φαγητό και την φαρμακοδοσία. Ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως το μεσημέρι. Δίνει νερό σε όλα τα παιδιά με το ίδιο μπιμπερό. Τα φώτα του διαδρόμου και του δωματίου δεν σβήνουν. Ο Νίκος και τα άλλα παιδιά παραμένουν κλεισμένα στο δωμάτιο για όλο το βράδυ.

Αυτή είναι η καθημερινή ζωή του Νίκου και πολλών άλλων παιδιών που έχουν την ατυχία να περιθάλπονται στα Ελληνικά ιδρύματα. Δυστυχώς, τα προγράμματα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, τα οποία έδωσαν την ευκαιρία σε εκατοντάδες πρώην έγκλειστους στα ιδρύματα της χώρα μας να ζήσουν σε κοινοτικές δομές, δεν συμπεριέλαβαν τα ιδρύματα για παιδιά (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).

Το κείμενο και η περιγραφή της καθημερινής ζωής του Νίκου, αποτελούν αποσπάσματα από επιστημονικό άρθρο, ομάδας κοινωνικών λειτουργών, με τίτλο “Παιδιά με αναπηρίες σε ιδρύματα στην Ελλάδα: Το φαινόμενο της παραμέλησης και κακοποίησης από το θεσμό” (Χ. Ασημόπουλος, Μ. Μαργαριτίδου, Α. Μαυρομάτη, Μ. Παρασχάκη, Ι. Ψαρά), το οποίο θα δημοσιευθεί σύντομα στο περιοδικό Κοινωνική Εργασία (Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών).

Η φωτογραφία είναι από το "Παιδιά στο Άσυλο της Λέρου" της ΕΨΥΠΕ (εκδ. Καστανιώτη, 1995).

Αναρτήθηκε από Post.Scriptum.Inter-Action. στις 4.5.09 Αναρτήθηκε από opateras στις 8:09 πμ 3 σχόλια

χρονια σας πολλα ....αλλα να ειναι και καλα

περασανε οι μερες περασε και αυτο παει...
πασχα ητανε και παει...
τουλαχιστον να ξεκουραστηκατε απο την καθημερινη τρεχαλα,
κατι ειναι και αυτο.
εμεις εδω που να παμε ....
φετος ειχαμε και τα νεογενητα ... τα σκυλάκια καλε που σας ειπα πιο πριν
ο πατερας μου ολη μερα εκει με τα σκυλια ...ουτε οταν γεννηθηκαμε εμεις δεν εκανε ετσι..
η μαννα μου του το λεει συνεχεια και εκεινος λεει... << εσεις δεν ειχατε αναγκη >> ....
αστεια μαλλον το λεει.....

εχουν περασει 5 μερες και εχουν μεγαλωσει . ολη μερα τρωνε και κοιμουνται

εχουμε απο ολα μαυρα καφε μπεζ οτι θελετε ο μπαμπας τους , κρατουσε απο ΣΟΙ και πηρανε και αυτακαληνυχτα χοντρουλη σε δυσκολη εποχη γεννηθηκες
εχει ερθει και αυτη ..πως την λενε ? .... η κριση.... τι ειναι αυτο ?
τραγουδι .....
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ σιγα τα πληκτρολογια μην τα ξυπνησετε........

καλημερα Μεγαλη Τεταρτη πρωι , η ωρα ειναι 03.30 ξημερωματα και ειμαστε ξυπνιοι
η boxy μας γεννησε.
εμεις δεν εχουμε πασχαλινα λαγουδακια αλλα σκυλακια 7 ( επτα ) ζωη ναχουνε ( μεχρις στιγμης)και ο θεος βοηθος......
παντως δεν νομιζω οτι υπαρχει πιο ομορφο πραγμα στο κοσμο απο τη γεννηση..........

σχολειο....! τι ειναι αυτο.......?

σχολειο ζηταν τα παιδια στη Γαζα και εχουν δικιο.
ενα σχολειο ζητουν τα παιδια στο Μεξικο...και εχουν δικιο
και ολοι μας θελουμε να βοηθησουμε ...και εχουμε δικιο
γιατι οπως λεει και ο υπουργος μας ( τις παιδειας καλε, )
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Δεν θα πω τιποτα πανω σε αυτο
θα σας πω ομως μια ιστορια ....δικη μας ιστορια ,

δεν ξερω αν σας ειναι γνωστο αλλα υπαρχουν πολλα παιδια που εχουν αρκετα προβληματα που τους εμποδιζουν να παρακολουθησουν τα μαθηματα στα << κανονικα >> σχολεια ( αυτο τον ορο κανονικο σχολειο θα τον χρησιμοποιο πολλη συχνα και να μην με παραξηγησετε)
η γιαγια μου λεει παντα << ο θεος αλλους τους πλαν και αλλους τους κλαν>>εγω μαλλον ειμαι με τους δευτερους...
αυτους που οχι μονο ο θεος αλλα ολη η κοινωνια μας εχει στο κλασιμο και συγνωμη για τις ασχημες κουβεντες κοριτσι πραμα αλλα μερικα πραγματα δεν λεγονται διαφορετικα .

λεει παντα ο πατερας μου οτι μια στιγμη που στιγματιζει μια οικογενεια που εχει παιδι με αναπηρια που δεν του εχουν δωσει τι δυνατοτητα να βρει και αυτο μια ακρη σε αυτο που λεμε δημοσιο σχολειο ειναι οταν εκει γυρω στα 5 χρονων ερχεται απο το δημο ενα χαρτι για να γραψουν οι γονεις το παιδι τους στο σχολειο,
..... συναισθηματα .....δεν γραφονται...... μονο αμα εισαι μπροστα αμα τα ζεις μπορεις να τα καταλαβεις ....

εχουν βεβαια φροντισει οι υπευθυνοι υπουργοι να φτιαξουν δομες ολα αυτα τα χρονια και για τα παιδια που εχουν την αναγκη ειδικης αγωγης... βεβαια μην τους αδικουμε ....
εχουν κανει οι ανθρωποι ..
αλλα ξερετε ειναι τις λογικης ... σιγα μην θελουν και << μογγολικα να μαθουν γραμματα >> αυτη τη φραση την ειπε ενας ΓΟΝΙΟΣ θα πουμε ποιο μετα ποτε και ετσι τι γραφω....
Τα παιδια με αναπηριες βλεπετε ειναι καλα να τα χρεισιμοποιουμε για dekor σε διαφορες φιλανθρωπικες φιεστες , σε ημεριδες να δειχνουμε ποσο ευαισθητοποιημενοι ειμαστε , και μετα μολις τα φωτα σβησουν ....... ΟΥΣΤ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

πριν χρονια η μαννα μου , μιλουσε με μια γνωστη τηλεπαρουσιαστρια που εκανε πρωινες εκπομπες , για το θεμα του αποκλεισμου απο τα παντα των παιδιων αυτων και τις ζητησε να κανιε θεμα στην εκπομπη της ,
ενθουσιαστικε η κυρια αυτη , πιασαρικο το θεμα , σου λεει θα κανουμε ντορο θα βγαλουμε και το αρρωστο και τη μαννα να κλαινε και να ζητανε βοηθεια απο τους << φιλανθρωπους>>
οταν ομως η μαννα της εξηγησε περι τινος προκειται ειπε η κυρια αυτη στη μαννα μου ......<< ξερετε μην τρμαξουμε και τον κοσμο πρωι , πρωι >>
ΒΡΕ ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ πρωι πρωι