Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Μια μητέρα εξομολογείται (Βασιλική Αδραχτά)




Αυτό που συμβαίνει απόψε εδώ, η παρουσίαση δηλαδή του Συλλόγου ΑΜΕΑ “ΑΛΚΥΟΝΗ” για μένα είναι η πραγματοποίηση ενός ακόμη ονείρου. Ενός ονείρου που με συντροφεύει πολλά χρόνια, ίσως και δεκαπέντε. Από τότε που μόνη, μικρή και άπειρη από τις δυσκολίες της ζωής, μέσα στο αφιλόξενο και απορριπτέο κατεστημένο, προσπαθούσα με γενναιότητα να αποφασίσω για τη ζωή μου και την ζωή του γιού μου Φώτη. Τί άραγε; Να κλειστούμε στο φιλόξενο και ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού μας ή να βγούμε έξω; Έξω στα περίεργα και αμείλικτα μάτια των γνωστών, των συμπολιτών, των περαστικών; Έξω σ’ αυτούς που έπρεπε συνεχώς να απολογούμαι γι’ αυτό που δεν κατάφερα σωστά;

Σκεφτείτε ότι ακόμα και τώρα είναι δύσκολα και γυρίστε το χρόνο 19 χρόνια πρίν! Σήμερα, βέβαια, είμαι περήφανη που η απόφασή μου τότε ήταν να βγούμε έξω στην κοινωνία και να την διδάξουμε να μας δεχτή. Δεν ξέρω αν το έκανα μόνο για το παιδί μου. Μπορεί πιο πολύ να μέτρησε το ότι από τη φύση μου είμαι άτομο που αγαπώ τη ζωή και κατ’ επέκταση τον εαυτό μου. Μου αρέσει να ζώ γελώντας και μιλώντας πολύ. Κλεισμένη, λοιπόν, στο σπίτι ήμουν χαμένη υπόθεση και φυσικά μετά από μένα μια χαμένη υπόθεση θα ήταν και η ζωή του Φώτη, αλλά και της υπόλοιπης οικογένειας. Για όποιον λόγο κι αν το έκανα όμως, σημασία έχει το ότι σήμερα είμαι εδώ, βοήθησα κι έτρεξα να πραγματοποιηθή το όνειρό μου, που λέγεται Σύλλογος “ΑΛΚΥΟΝΗ”. Δεν κλείστηκα ποτέ στο σπίτι και δεν ντράπηκα να κυκλοφορήσω παντού με όλα τα παιδιά μου.

Δεν λέω ότι στην αρχή το έκανα με προθυμία και ευκολία, αλλά πλέκοντας την λογική και την αγάπη έβλεπα το δρόμο. Δειλά και γενναία.

Μά το σημαντικότερο απ’ όλα είναι το ότι εσείς είστε απόψε εδώ δίνοντας χρώμα και νόημα στον αγώνα μας.

Θα ήθελα σήμερα να μιλήσω μόνο ως μαμά ενός παιδιού με δυσκολίες, με ιδιαίτερες ανάγκες, αλλά και ξεχωριστά χαρίσματα, και μέσα από μια σύντομη και αλληγορική ομιλία να περάσω ένα μήνυμα στις μαμάδες που ζουν σαν κι εμένα, κάπως “ίδιαίτερα” και “διαφορετικά” από τις άλλες, τις πολλές. Θα διαβάσω ένα μικρό κείμενο που κάποια άγνωστη φίλη το έστειλε σε μένα:



Θέμα: “Ένα διαφορετικό ταξίδι........”

“Καλώς ήλθατε στην “Ολλανδία”....”

Όταν περιμένης παιδί, είναι σαν να σχεδιάζης το ονειρεμένο σου ταξίδι στην “Ιταλία”. Αγοράζεις μια σειρά από ταξιδιωτικούς οδηγούς και καταστρώνεις όμορφα σχέδια. Όλα σού φαίνονται συναρπαστικά....

Ύστερα από την αγωνιώδη προσμονή φτάνει επιτέλους η πολυπόθητη μέρα. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες και ξεκινάς...

Μετά από ώρες πτήσης το αεροπλάνο ετοιμάζεται να προσγειωθή και η φωνή της αεροσυνοδού να σάς αναγγέλη:

-Καλώς ήλθατε στην “Ολλανδία”!

-“Ολλανδία”;;;!!! Τί εννοείτε; Κάποιο λάθος θα κάνετε!!! Εγώ έκλεισα για “Ιταλία”!!! Μια ζωή ολόκληρη περίμενα αυτό το ταξίδι.

Υπάρχει όμως μια αλλαγή στο πρόγραμμα πτήσης. Προσγειώθηκες στην “Ολλανδία” κι εδώ θα πρέπη να μείνης τώρα...


Θα πρέπη, λοιπόν, να βγής πάλι έξω και να προμηθευτής διαφορετικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς. Θα πρέπη να μάθης μια εντελώς διαφορετική ξένη γλώσσα. Θα γνωρίσης μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων, που κάτω από άλλες συνθήκες δε θα γνώριζες. Πρόκειται μόνο για ένα διαφορετικό μέρος, όπου όλα γίνονται πιο αργά από την “Ιταλία” και είναι λιγότερο λαμπερά.


Αφού ήδη είσαι κάποιο χρονικό διάστημα εδώ και κατάφερες να πάρης μια ανάσα, στρέφεις το βλέμμα σου γύρω και βλέπεις.....ότι η “Ολλανδία” έχει ανεμόμυλους, έχει τουλίπες, έχει τον Ρέμπραντ.....

Μερικοί άνθρωποι που γνωρίζεις έχουν έρθει κατ’ ευθείαν από “Ιταλία”, άλλοι προετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν ένα ταξίδι για εκεί. Και όλοι μιλούν για αυτήν την όμορφη χώρα.


Για το υπόλοιπο της ζωής σου θα λές: “Σ’ αυτήν την χώρα είχα σκοπό να ταξιδέψω κι εγώ. Έτσι σχεδίαζα.”

Ο πόνος και η απογοήτευση για το χαμένο σου όνειρο δεν θα σταματήση να σε ακολουθή, γιατί η χαμένη αυτή επιθυμία ήταν πολύ σημαντική για σένα.

Αν όμως το υπόλοιπο της ζωής σου συνεχίζης να πενθής για το ότι δεν κατάφερες να πάς στην “Ιταλία”, δεν θ’ αποκτήσης ποτέ την ικανότητα να γευτής και ν’ απολαύσης τις όμορφες και πολύτιμες εμπειρίες, που έχει να σού προσφέρη η “Ολλανδία”.

Emily Perl Kingsley


Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, ζώ στην “Ολλανδία” 19 χρόνια τώρα. Όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου, για πολλοστή φορά ο σκοπός μου ήταν να φτάσω και πάλι σώα και ασφαλής στην “Ιταλία”. Είχα ήδη δυο φορές κάνει το ίδιο ταξίδι και τίποτα δεν έδειχνε ότι τούτο θα ήταν διαφορετικό.

Αεροπειρατές όμως κούρσεψαν και αναποδογύρισαν την ψυχή και τη ζωή μου. Άγνωστες βουλές με προσγείωσαν στην “Ολλανδία”. Δεν ρωτήθηκα και δεν με προετοίμασε κανείς. Καί, όχι, δεν θέλησα να κατεβώ απ’ το αεροπλάνο, ούτε να ψάξω για προμήθειες. Έτσι κι αλλιώς κάποιος θα διορθώση γρήγορα γρήγορα τη βλάβη και θα φύγω για την “Ιταλία”. Έτσι πίστευα κι έτσι έλεγα τότε. Αρνήθηκα για πολύν καιρό να πατήσω το πόδι μου σ’ αυτήν την άγνωστη χώρα. Δεν είχα φίλους, ούτε καν γνωστούς κι ούτε ήθελα να γνωρίσω κανέναν. Το κρύο και το γκρίζο ήταν αβάσταχτα και απίστευτα. Κοιτούσα γύρω μου και δεν αναγνώριζα τίποτα. Το μόνο που ζητούσα ήταν κάποιος να διορθώση το λάθος και να με στείλη εκεί που νόμιζα πώς ανήκω. Με τις άλλες μητέρες. Ήθελα να είμαι σαν κι αυτές, να μην ξεχωρίζω.

Ο καιρός περνούσε μέσα στην άγνοια, στο φόβο, στη νοσταλγία της επιστροφής, αλλά και στην τρομερή απόρριψη, γιατί εγώ ήμουν αυτή που δεν τα καταφερα κι αυτή τη φορά, όπως έπρεπε. Κι αφού ο καιρός περνούσε και κανείς δεν μου έδειχνε έναν δρόμο σαν κι αυτόν που ποθούσε η ψυχή μου, πίσω στα συνηθισμένα, πίσω στην παλιά μου ζωή. Αποφάσισα, λοιπόν, μέσα από μύριες σκέψεις και συσκέψεις με τον εαυτό μου, με δειλία αλλά και γενναιότητα, αποφάσισα σιγά-σιγά να εξερευνήσω αυτόν τον τόπο στον οποίο βρέθηκα. Έχοντας, λοιπόν, στο νού μου πάντα την “Ιταλία” έπρεπε να μάθω γρήγορα-γρήγορα ό,τι ήταν να μάθω εδώ και να φύγω.

Ανακάλυψα, λοιπόν, ότι μέσα από το κρύο κάπου κάπου ζέσταινε ο καιρός, “αλκυονίδες μέρες” στη ζωή μου. Έμαθα να τις περιμένω με χαρά, αλλά και να αγωνίζομαι για νά’ ρθουν. Μετά από κάθε ζεστή ακτίνα που μας ζέσταινε τις ελπίδες το παιδί μου κι εγώ προχωρούσαμε όλο και πιο βαθειά στην άγνωστη αυτή χώρα. Και ανακαλύψαμε τις πανέμορφες “τουλίπες” και τους εξαίσιους “πίνακες” του Ρέμπραντ. Και μάθαμε να τα χαιρόμαστε και απολαμβάναμε τους “ανεμόμυλους” και το καταπράσινο τοπίο. Κρύο πολύ και βέβαια και πολύ γκρίζο κι αγώνας να κατακτήσουμε αυτά που μας έλειπαν κι αυτά που μας λείπουν. Και μας λείπουνε πολλά. Ειδικοί για να μας βοηθήσουν να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στα καινούρια δεδομένα. Φυσικοθεραπευτήρια, ειδικά σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, δρόμοι προσπελάσιμοι, χρήματα για ιδιαίτερες εξετάσεις και ιδιαίτερες θεραπείες, μα πάνω απ’ όλα μας έλειπε η ηθική στήριξη, η αποδοχή και η ζεστασιά. Μά εμείς μάθαμε να χρωματίζουμε το γκρίζο και να γελάμε με κάθε κατόρθωμά μας. Περηφανευόμαστε που αρχίσαμε σιγά σιγά να συνηθίζουμε σ’ αυτόν τον τόπο, στον ιδιαίτερο τρόπο ζωής μας και αρχίσαμε να τό’ χουμε καμάρι που εμείς είμασταν εδώ στην πρώτη γραμμή, στην καθημερινή μάχη. Μά το πιο γενναίο κατόρθωμά μας ήταν να μην δειλιάζουμε και να μην κάνουμε πίσω, όταν οι άλλοι μας ποδοπατούσαν στο πέρασμά τους με διάφορους τρόπους. Γελούσαμε και γελάμε και πολλές φορές τους κοιτάμε με λύπη, γιατί αυτοί δεν ξέρουν στ’ αλήθεια την ουσία της ζωής. Αυτή την αίσθηση που σού μένει, όταν πρέπη στα δύσκολα να τα καταφέρης ή τουλάχιστον να προσπαθήσης, αλλά να μείνης και ψυχικά ακέραιος, έτσι όπως, κατά τη γνώμη μου, περιμένει ο Θεός από σένα, όταν αποφασίζη να σε στείλη στην “Ολλανδία”.

Τα χρόνια περνούσαν και κατά κάποιον τρόπο αγάπησα τον χώρο στον οποίο ζούσα και ζώ. Γνώρισα φίλους, συμπορευτές, βρήκα οδηγούς, αλλά έγινα κι εγώ οδηγός για άλλους, έμαθα να διεκδικώ τα δικαιώματα που είχαν τα άλλα μου παιδιά, αλλά όχι ο Φώτης, έγινα δυναμική και ορμητική στη ζωή. Και κάθε φορά που κάτι καλό γινόταν εξ αιτίας δικής μου παρέμβασης ή δικού μου αγώνα, αισθανόμουν κάπως.....λίγο πιο καλή, λίγο πιο ψηλή ίσως και λίγο πιο όμορφη και μέσα μου γινόμουν και λίγο πιο δηκτική.

Στην “Ιταλία”; Σιγά το ταξίδι, ένα τσιγάρο δρόμος, εκεί πάνε όλοι. Στην “Ολλανδία” όμως; Η “Ολλανδία” έγινε για μάς, φίλες μαμάδες παιδιών με δυσκολίες.

Η ζωή έτσι κι αλλιώς λένε πώς είναι δύσκολη, ποτέ δεν ξέρεις από που θα σού έρθη η δυσκολία και πότε. Τί αξία άραγε έχουμε σαν άνθρωποι, όταν στις δυσκολίες τα παρατάμε;

Μητέρα σημαίνει Θυσία και Θυσία σημαίνει Αγώνας και Αγώνας σημαίνει Ζωή με Αξία.


Αγαπητές μαμάδες, εσείς που είχατε την ατυχή τύχη να φτάσετε ως εδώ, ανακαλύψτε μέσα στα μεγάλα μάτια των παιδιών σας τις κατακόκκινες τουλίπες και τους κάτασπρους ανεμόμυλους και σκεφτείτε ότι εσάς διάλεξε ο Θεός, για να δώσετε αξία στη Ζωή, αξία στη λέξη Αγάπη, αξία στη λέξη Αγώνας, αξία στη λέξη Προσφορά. Γιατί οι λέξεις από μόνες τους είναι πολύ φτωχές, οι λέξεις όμως μέσα από τις πράξεις και τις εμπειρίες είναι ο κόσμος όλος.

Ποτέ δεν θα παραδεχθώ ότι ήταν ή είναι εύκολα. Έκλαψα στη ζωή μου πολύ πικρά κι έπεσα πολύ χαμηλά κι ακόμα κλαίω και πέφτω και λυγίζω, γιατί, κακά τα ψέματα, βρίσκομαι σ’ έναν χώρο που τίποτα δεν είναι χαρισμένο. Όμως για μένα δεν είναι ντροπή, όταν πέφτη κάποιος, ντροπή είναι, όταν δεν προσπαθή να σηκωθή. Κι εγώ είμαι πολύ τυχερή, γιατί ο Θεός είναι δίπλα μου και σε κάθε λύγισμα με βοηθά να αντιστέκομαι και να σηκώνομαι ξανά. Κι έτσι θέλω να πορευτώ και στην υπόλοιπη ζωή μου και δεν με νοιάζει αν θα βρίσκομαι για πάντα στην “Ολλανδία”.

Ένα βιβλίο ολόκληρο, λοιπόν, η ζωή μου ως τώρα. Ένα βιβλίο που μέσα του περιγράφονται εμπειρίες φοβερές. Γνώρισα άτομα στην πορεία της που με αγκάλιασαν και με στήριξαν και μ’ έκαναν να νιώσω πώς δεν είμαι μόνη και κατάλαβα την αληθινή σημασία των λέξεων Άνθρωπος και Ανθρωπιά. Και γνώρισα άλλους που με ποδοπάτησαν και με πρόσβαλαν για την “διαφορετικότητά” μου, αλλά προπαντός με απέρριψαν και γνώρισα τη λέξη Απανθρωπιά. Ήρθα σε υπηρεσίες όπου μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα. Σαν ηχηρό χαστούκι το ’νιωσα στο κορμί μου, μα εγώ προσπάθησα και τα κατάφερα να μπώ από το παράθυρο και έμαθα τί σημαίνει εξυπνάδα, δυναμική και διεκδίκηση. Υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν σε κάποιες υπηρεσίες και με βοήθησαν, πέρα από γραφειοκρατίες και τυπικότητες, με σεμνότητα και έμαθα τί σημαίνει Προσφορά.

Μα πάνω απ’ όλα γνώρισα κάποιες Μητέρες σαν εμένα, διαφορετικές, με λιγότερα ή περισσότερα προβλήματα από τα δικά μου και τις είδα αγέρωχες-περήφανες κι αλύγιστες κι έμαθα τί θα ’πρεπε να σημαίνη η λέξη ΜΑΝΑ και ποιό είναι το Σχολείο της Ζωής. Κι όλα αυτά, επειδή έχω παιδί μου τον Φώτη! Τί λέτε, λοιπόν, δεν αξίζει το τίμημα;
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=136


Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

βρεφικοί σπασμοί

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

η Μικρή ΠΗΓΗ θέλει την βοηθειά μας .

η Μικρή ΠΗΓΗ θέλει την βοηθειά μας .


Η μικρή Πηγή μεταφέρθηκε στην παιδονευρολογική κλινική του ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης στις 4.7.2011 μετά από πολλαπλά επεισόδια ανεξέλεγκτων βρεφικών σπασμών σε ηλικία 4 μηνών. Εκεί νοσηλεύτηκε μέχρι και τις 7.9.2011.
Υποβλήθηκε σε όλες τις θεραπείες αντιμετώπισης επιληπτικών κρίσεων, δυστυχώς όμως δεν παρουσίασε καμία βελτίωση.
Στις 7.9.2011 μεταφέρθηκε στην παιδονευρολογική κλινική του Παπαγεωργίου Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, παραμένοντας σε μόνιμη κατάσταση επιληπτικών κρίσεων και με σοβαρή ψυχοκινητική καθυστέρηση.
Στο Παπαγεωργίου υποβλήθηκε σε θεραπεία κετογονικής δίαιτας ως τελευταία ελπίδα για την επιβίωσή της. Τη δίαιτα αυτή, η οποία στηρίζεται στη λογική της πρόσληψης περισσότερων λιπαρών και λιγότερων υδατανθράκων ώστε ο εγκέφαλος να μην κάνει γλυκόλυση, τη συνεχίζει μέχρι και σήμερα και δείχνει πολύ μικρά σημάδια κλινικής βελτίωσης. Δηλαδή, από τις 21.9.2011 που η μικρή Πηγή επέστρεψε στο σπίτι της, συνεχίζει και κάνει ως 4 επιληπτικές κρίσεις τη μέρα, διάρκειας ως 15 λεπτών, κατά τα οποία πρέπει να συνδεθεί με οξυγόνο για αποφυγή κυάνωσης (έχει πάθει μία κυάνωση στις 24.7.2011 όσο νοσηλευόταν στο ΑΧΕΠΑ με κίνδυνο να εισαχθεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) και στη συνέχεια να της δοθεί σπασμολυτικό φάρμακο για αποφυγή μεγάλου επιληπτικού επεισοδίου, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον εγκέφαλο.
Σήμερα, εν κατακλείδι, η μικρή Πηγή (που σήμερα είναι 8 μηνών) ζει με τους γονείς της στο σπίτι της, σε αποστειρωμένο περιβάλλον για αποφυγή λοιμώξεων που μπορούν να αποβούν μοιραίες για τη ζωή της, συνεχίζοντας να λαμβάνει μία σειρά από αντιεπιληπτικά φάρμακα, θεραπευτικά γάλατα κετογονικής δίαιτας και βιταμίνες που είναι απαραίτητες μιας και το γάλα αυτό περιέχει μόνο λιπαρά και όχι άλλα πολύτιμα συστατικά για τον ανθρώπινο οργανισμό (ιχνοστοιχεία, μέταλλα, πρωτεΐνες κτλ), κάνει μετρήσεις σακχάρου και κετονών στα ούρα και, τέλος, μπαίνει σε οξυγόνο σε κάθε επιληπτική της κρίση. Συνεχίζει και παρακολουθείται από τον παιδονευρολόγο καθηγητή στο Παπαγεωργίου, τον κύριο Ευαγγελίου Αθανάσιο.
Ωστόσο, όλα αυτά θα φαίνονταν σχετικά εύκολα αν η μικρούλα ζούσε σε ένα κράτος το οποίο θα της παρείχε πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διαγνωστικά μέσα, οικονομικές διευκολύνσεις στους γονείς της που θα πρέπει να την παρακολουθούν με κυλιόμενες βάρδιες, γιατί η επόμενη κρίση της μπορεί να συμβεί στον ύπνο της. Αντιθέτως, η θεραπεία της κοστίζει μηνιαίως γύρω στα 1.500 ευρώ (μόνο το γάλα της για να φανταστείτε κοστίζει 50 ευρώ το κάθε κουτάκι το οποίο το καταναλώνει μέσα σε 2 με 3 το αργότερο μέρες, τουτέστιν το μήνα συνολικά από 550 μέχρι 650 ευρώ), ενώ τα αναλώσιμα (στικ για μέτρηση κετονών, ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελόνες μέτρησης σακχάρου, αναγόμωση φιάλης οξυγόνου, ενοικίαση συμπυκνωτή οξυγόνου) ξεπερνάνε τα 150 ευρώ μηνιαίως και οι βιταμίνες της, που είναι απαραίτητες για τη δίαιτά της, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, γύρω στα 200 ευρώ μηνιαίως. Από αυτά, πληρώνουμε από την τσέπη μας όλα τα αναλώσιμά της (150+ ευρώ/ μήνα), όλες τις βιταμίνες της (=~200 ευρώ/μήνα) και το 25% των αντιεπηλιπτικών φαρμάκων (=~50 ευρώ το μήνα). Το ΙΚΑ, αντί να συγκινηθεί, σκέφτεται, στο πλαίσιο των περικοπών λόγω οικονομικής κρίσης, να περικόψει και τη χορήγηση του ειδικού γάλακτος της κετογονικής δίαιτας.
Επίσης, το ΙΚΑ αρνείται να προσφέρει στους γονείς την ελάχιστη οικονομική ανακούφιση του επιδόματος αναπηρίας για τη μικρή, της τάξης των 200 ευρώ, προφασιζόμενο ότι μέχρι και τους 18 μήνες ζωής της δεν μπορεί να περάσει από επιτροπή αναπηρίας. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί να μην καταφέρει ποτέ να φτάσει τους 18 μήνες ζωής αν δεν δράσουμε άμεσα και δεν μεταφερθεί η μικρή στο εξωτερικό.
Το ΙΚΑ επίσης αρνείται να στείλει το παιδί στο εξωτερικό, προφασιζόμενο ότι κάθε παιδί μέχρι και 14 ετών ναι μεν μπορεί να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε ίδρυμα είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο σε οποιαδήποτε χώρα, αλλά μόνο για θεραπευτικούς και όχι για διαγνωστικούς λόγους.
Στο Ελλαδιστάν του 2011 όμως δεν έχει μπορέσει να γίνει σωστή διάγνωση της πάθησής της (στο ΑΧΕΠΑ μας δώσανε μία πρόχειρη διάγνωση που λέει ότι πιθανόν πάσχει μάλλον από πρώιμη μυοκλονική εγκεφαλοπάθεια) και αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν διαγνωστικά μέσα για τέτοιου είδους παθήσεις.
Οι γονείς της, άνεργοι και οι δύο, συντηρούνται οικονομικά αποκλειστικά από δωρεές και δανεικά φίλων, γνωστών και αλληλέγγυων και πρόκειται να φιλοξενηθούν σε σπίτι φίλων, αφού ούτε το ενοίκιο δεν μπορούν να πληρώσουν. Επίσης, με την πολύτιμη βοήθεια φίλων και ανθρώπων που συγκινήθηκαν από τον ατελείωτο Γολγοθά της μικρής Πηγής, προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα για τη μετάβασή της στο εξωτερικό, με τελευταία ελπίδα πραγματικής διάγνωσης, ίσως και θεραπείας.
Στηριζόμαστε στο αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης και καλούμε κι εσάς να συνδράμετε στο δύσκολο έργο μας για να μην αφήσουμε ένα 8μηνο αγγελούδι να πεθάνει μέχρι να αποφασίσει η ελληνική γραφειοκρατία για το ποιος έχει δικαίωμα στην επιβίωση. Σας παρακαλούμε να προσφέρετε ό,τι μπορείτε (ακόμα και 5 ευρώ είναι πολύτιμα αυτή τη στιγμή) σε κάποιον που εμπιστεύεστε και αυτός να επικοινωνήσει μαζί μας.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων,
Οι γονείς της μικρής Πηγής
Φανή Τσιουμπέκου
Βασίλης Γεωρνταμιλής


Σε μια εποχή σαν την σημερινή που τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο η μόνη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε είναι η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην πολιτική που φέρνει αυτά τα αποτελέσματα , διάλυση του κρατους πρόνοιας , διάλυση της δημόσιας Υγείας , κλείσιμο μονάδων ΑΜΕΑ διάλυση και κλείσιμο των ασφαλιστικών ταμείων , ανεργίας φτώχεια κοινωνική εξαθλίωση, και Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον συναθρωπο μας που έχει ανάγκη .
Για το πρώτο είμαστε , έτσι τουλάχιστον νομίζουμε , καθημερινά προσανατολισμένοι σε αυτό τον στόχο , για το δεύτερο ειμαστε πολύ πίσω , και πρέπει να το "φέρουμε " στην πρώτη γραμμή .
Αυτά που γράφω είναι επιβεβαιωμένα, τα στοιχεία της οικογένειας είναι γνωστά σε εμας , ζητάμε την βοήθεια όλων σας , την κατάσταση που βιώνει σήμερα οι μικρή Πηγή την έχουμε βιώσει και την βιώνουμε συνεχώς απο το 1985 με την κόρη μας την Αννα η οποία έχει ακριβώς την ιδια πάθηση .
Ξέρουμε λοιπόν και για αυτό Εγώ και η Ελένη δυναμώνουμε την εκκληση του Βασίλη και της Φανής για μια άμεση βοήθεια .
Τηλ Επικοινωνίας :το τηλ είναι το δικό μου , και θα σας δώσω εγώ τα στοιχεία
6984584354 Κώστας Παπαδόπουλος.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ..............

Emmanuel Kelly.... Η συγκινητική του ιστορία
Ο Εμμάνουελ ζει στη Αυστραλία. Γεννήθηκε όμως στο Ιράκ και είναι θύμα πολέμου. Η θετή του μητέρα τον υιοθέτησε... Ο Εμμάνουελ και ο αδελφός του βρέθηκαν βρέφη μέσα σε κουτιά παπουτσιών. Εχθές τραγούδησε...
στο Aυστραλέζικο X Factor. Σήμερα όλη η Αυστραλία μιλάει για τον Εμμάνουελ.



Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος
είναι εύκολο εάν εσύ προσπαθήσεις.
Καμία κόλαση κάτω από εμάς
πάνω από εμάς μόνο ουρανός.
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να ζουν για το σήμερα.

Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες
δεν είναι δύσκολο να το κάνεις.
Τίποτα για να σκοτώσεις ή για να πεθάνεις
και καμία θρησκεία επίσης.
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να ζουν με ειρήνη.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος
αλλά δεν είμαι μόνο ένας.
Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις
και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Φαντάσου όχι υπάρχοντα
απορώ αν εσύ μπορείς.
Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα.
Μία αδελφοσύνη.
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να μοιράζονται όλο το κόσμο.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος
αλλά δεν είμαι μόνο ένας.
Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις
και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

η Μαρία ζωγραφίζει

Ενα ωραίο τραγουδάκι απο τον φίλο μου στο fb Αλέξη για να χαλαρώσουμε λίγο .



Ευχαριστώ Αλέξη .

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ..

http://opateras.blogspot.com/2011/07/blog-post_60.html

Συγκλονιστική επιστολή μιας μάνας που αποκαλύπτει τη γύμνια των δομών Πρόνοιας

Η Γεωργία Τσούμπα είναι Φίλη μας μητέρα διδύμων αυτιστικών παιδιών, ενώ τελευταία έχασε το σύζυγό της από καρκίνο.

Εδώ και 20 χρόνια δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για να παιδιά της, καθώς δεν«υπάρχουν δημόσιες δομές και υπηρεσίες για να υποστηρίζουν το νέο ζευγάρι, τη μητέρα που μεγαλώνει ανάπηρα παιδιά»

Με την Γεωργία γνωριστήκαμε μέσα στην Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και δώσαμε αγώνα για τα προβλήματα των Αυτιστικών Παιδιών , η Γεωργία συνεχίζει όπως όλοι μας να δίνει τον Αγώνα της παλεύοντας καθημερινά με Αξιοπρέπεια και την δύναμη .

Η ανοιχτή επιστολή της προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο αποτελεί κατάθεση ψυχής της μάνας που βρίσκεται σε απόγνωση.

Μεταξύ των άλλων η Γεωργία Τσούμπα γράφει στην επιστολή της:

«
Είκοσι χρόνια τώρα, μόνη μου τα περισσότερα από αυτά, προσπαθούσα να κατακτώ τους τρόπους και τα μέσα για να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου. Προσπαθούσα και προσπαθώ να βρω ποια δημόσια δομή είναι κατάλληλη για την ξεχωριστή περίπτωση του καθενός από τα δύο μου παιδιά. Γιατί μπορεί τα παιδιά μου να είναι δίδυμα με αυτισμό, αλλά ο Αγγελος έχει βαρύ αυτισμό και νοητική υστέρηση, ενώ ο Νίκος έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (σύνδρομο Asperger). Δημόσιες δομές και υπηρεσίες δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν για να υποστηρίζουν το νέο ζευγάρι, τη μητέρα που μεγαλώνει ανάπηρα παιδιά.

Αναζητούσα και αναζητώ μόνη μου τις λύσεις με τη βοήθεια φίλων. Προσπαθούσα να εκπαιδευτώ η ίδια και ταυτόχρονα πλήρωνα, όπως και ο πατέρας των παιδιών, τεράστια ποσά από την τσέπη μας για τις ανάγκες εκπαίδευσης, θεραπείας και αποκατάστασης των παιδιών μας. Το σπίτι μου είχε μετατραπεί τα απογεύματα σε ένα μικρό εκπαιδευτικό κέντρο. Το 2000 το υπουργείο ανακοίνωσε την παράλληλη στήριξη, δηλαδή στην περίπτωση παιδιού με μαθησιακή δυσκολία - αναπηρία να διορίζεται ειδικός εκπαιδευτικός για να στηρίζει το παιδί μέσα στο κοινό σχολείο. Εκανα αίτηση και εγώ για την παράλληλη στήριξη του Νίκου. Ο Νίκος τέλειωσε το Δημοτικό, τέλειωσε το Γυμνάσιο και παράλληλη στήριξη δεν έλαβε!!! Για τον Αγγελο, αφού περιπλανήθηκα από κέντρο σε κέντρο, σε δημόσια και ιδιωτικά, τελικά κατέληξε πριν από χρόνια να πάει σε ένα κέντρο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που εμφανιζόταν ως ειδικό για τον αυτισμό, που όμως εγώ και ο πρώην σύζυγός μου καθώς και το ασφαλιστικό ταμείο πληρώναμε.

Ομως όχι μόνο δε στηρίχθηκε το παιδί μας εκεί, αλλά με ευθύνη του κέντρου υποτροπίασε - πισωγύρισε όπως λέμε - και προσπάθειες χρόνων για τη στήριξη και την εξέλιξη του παιδιού μου πήγαν ουσιαστικά χαμένες. Γι' αυτήν την κατάσταση απευθύνθηκα τότε με κλειστό γράμμα στον υπουργό εκείνης της εποχής. Οχι μόνο δεν πήρα απάντηση, όχι μόνο δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για το πώς δουλεύουν αυτά τα κέντρα, αλλά και καμία στήριξη δεν είχα όταν αναγκάστηκα να πάρω τον Αγγελο από αυτό το κέντρο και να τον έχω στο σπίτι.

Αποτέλεσμα αυτού του επεισοδίου ήταν να ξεκινήσουν επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες χειροτέρεψαν την κατάστασή του και ταυτόχρονα να εμφανίζει συχνά επιθετικές κρίσεις. Αυτή τη δύσκολη περίοδο την αντιμετώπισα, όπως μπορούσα καλύτερα, με τον νέο σύζυγό μου, ο οποίος δυστυχώς εδώ και έξι μήνες έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος στο σπίτι έφερε σε πολλή δύσκολη θέση τα δύο μου παιδιά και εμένα την ίδια βέβαια, πολύ δε περισσότερο τον Αγγελο, ο οποίος άρχισε να εμφανίζει πολύ περισσότερες και επικίνδυνες κρίσεις επιθετικότητας. Ολοι οι ειδικοί και εμείς που μεγαλώνουμε αυτιστικά παιδιά ξέρουμε ότι η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος, όπως ήταν η «εξαφάνιση» από το σπίτι του συζύγου μου, επιτείνει τις ανασφάλειες και το άγχος, αφού μην κατανοώντας το αμετάκλητο του θανάτου, συνεχίζουν να αναζητούν το αγαπημένο τους πρόσωπο».

Αντιμέτωποι με τη γύμνια

«Αυτό το διάστημα - συνεχίζει η επιστολή - μετά 22 χρόνια που μεγαλώνω τα παιδιά μου, αναγκάστηκα να δεχτώ για πρώτη φορά να μεταφερθεί ο Αγγελος σε νοσοκομείο, όταν παρουσίασε σοβαρή και επικίνδυνη επιθετική κρίση. Τότε, ο βιολογικός πατέρας του και εγώ ζήσαμε στην πράξη αυτά που ξέραμε θεωρητικά, αλλά και αυτά που παλεύαμε, δηλαδή τα τεράστια προβλήματα και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι οικογένειες που μεγαλώνουν παιδιά σαν τον Αγγελο. Την ανυπαρξία δηλαδή εξειδικευμένου δημόσιου κέντρου για την αντιμετώπιση αυτιστικών ατόμων σε κρίση.

Μετά τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις επιθετικότητας αναγκάστηκα να συζητήσω για πρώτη φορά λύση που μου πρότειναν χρόνια τώρα συγγενείς και φίλοι και εγώ αρνιόμουν, δηλαδή το να ενταχθεί ο Αγγελος σε μια κλειστή δομή. Κατάλαβα ότι για το καλό του ίδιου του Αγγελου και του άλλου μου γιου, του Νίκου, το δικό μου αλλά και του πατέρα του, η λύση ήταν και είναι πράγματι ο Αγγελος να ενταχθεί σε μια κλειστή εξειδικευμένη δομή... Μέσω του συνδικαλιστικού μας οργάνου και μέσω φίλων ενημερώθηκε η ηγεσία του υπουργείου για το πρόβλημα και εσείς ο ίδιος προσωπικά, χωρίς να υπάρξει απάντηση και λύση στο πρόβλημα.

Αναγκαστήκαμε να πάμε τον Αγγελο δύο φορές στο νοσοκομείο μετά από κρίση και μας τον επιστρέψανε. Αναγκαστήκαμε, ως προσωρινή λύση, ύστερα από μια μεγάλη και επικίνδυνη κρίση, να ζητήσουμε εισαγγελική εντολή για να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική του ΨΝΑ που εφημέρευε. Από τότε (18/5/2011) είμαστε αναγκασμένοι, εγώ και ο πατέρας του, να βρισκόμαστε εναλλάξ δίπλα στον Αγγελο από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί δεν υπάρχει καμία υποδομή ούτε η εξειδικευμένη στελέχωση και η επάρκεια προσωπικού για να μπορεί να εξασφαλίζεται η ασφαλής νοσηλεία και αξιοπρεπής διαβίωση του Αγγελου στη συγκεκριμένη κλινική.

Ταυτόχρονα, εμείς και οι φίλοι μας έχουμε προβεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να μεταφερθεί ο Αγγελος σε μια εξειδικευμένη δομή για το πρόβλημά του. Εχουμε πάρει άπειρα τηλέφωνα, έχουμε επισκεφτεί μια σειρά κέντρα ξανά και ξανά, έχουμε κάνει αιτήσεις, ενώ η ηγεσία του υπουργείου και η διοίκηση του ΨΝΑ, που είναι ενήμερες, δεν έχουν δώσει καμία λύση ως τώρα. Είμαστε εργαζόμενοι και εγώ και ο πατέρας των παιδιών δουλεύουμε χρόνια, και τίμια βγάζουμε το ψωμί μας.

Εχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτούμε από το κράτος, που εμφανίζεται ως "δικό μας", αλλά ζητάει μόνο από μας τους εργαζόμενους να κάνουμε θυσίες, να πάρει τα αναγκαία μέτρα ούτως ώστε τώρα ο Αγγελος να μεταφερθεί σε δομή ανάλογη με την περίπτωσή του. Αυτό το δικαίωμα έχουν και τα άλλα παιδιά, που βιώνουν τα ίδια προβλήματα με τον Αγγελο και οι γονείς τους που έχουν την ίδια αγωνία και απελπισία για να δοθεί μια λύση.

Είκοσι χρόνια δώσαμε τιτάνιο αγώνα εγώ, ο πατέρας των παιδιών, αλλά και ο σύζυγός μου που πρόωρα έχασα, για να μη χρειαστεί τέτοια δομή, όμως τώρα για το καλό όλων αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος και για τα άλλα παιδιά πρέπει να δώσετε τώρα μόνιμη λύση. Υπάρχουν τμήματα σε δομές που είναι κλειστά, ενώ έχουν δοθεί τεράστια ποσά από το κράτος για την κατασκευή τους ή άλλες να υπολειτουργούν ή τα τμήματα να μην είναι καλυμμένα επειδή ζητούν από τους γονείς να πληρώσουν τεράστια ποσά και για την εισαγωγή και για κάθε μήνα παραμονής. Τα στοιχεία τα έχουμε καταθέσει επανειλημμένα στο υπουργείο σας, οφείλατε να πάρετε μέτρα. Δεν το κάνατε, ενώ εμείς εκατοντάδες οικογένειες οδηγούμαστε στην απόγνωση».

Και η επιστολή καταλήγει:

«Ομως, σας λέμε ότι τη δύναμη που αποκτήσαμε για να κρατηθούμε όρθιοι όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξουμε τα παιδιά μας, θα τη μετατρέψουμε σε απόφαση για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά τους και το δίκιο των οικογενειών μας. Αυτά που δε θέλετε να κάνετε για μας, γιατί έχετε άλλες επιλογές και προτεραιότητες, θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους, γιατί τα δικαιούμαστε»!



Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Καταργούν τα πάντα όλα στο "στόχαστρο" τους δεν θα αφήσουν πίσω τους τίποτα

Εκτός εκπαίδευσης παιδιά με προβλήματα όρασης ανασφάλιστων και μεταναστών

Την προκλητική, όπως τη χαρακτηρίζει, απόφαση του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης των Τυφλών (ΚΕΑΤ) να μείνουν εκτός εκπαίδευσης τα παιδιά ανασφάλιστων και μεταναστών καταγγέλλει με ανακοίνωση της η Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Τυφλών (ΕΣΚΤ). Αποτέλεσμα της πολιτικής περικοπών είναι χιλιάδες παιδιά που χρειάζονται ειδική αγωγή να μείνουν αβοήθητα.

Συγκεκριμένα, η ΚΕΑΤ ανακοίνωσε με επιστολή στους γονείς τυφλών παιδιών ότι είναι απαραίτητη η «επικυρωμένη φωτοτυπία της πρώτης σελίδας του βιβλιαρίου Υγείας του ασφαλιστικού φορέα τους, καθώς και της τρίτης σελίδας, που δηλώνει τη θεώρηση για την αντίστοιχη χρονιά». Επίσης, ζητά τη βεβαίωση εγγραφής στα μητρώα τυφλών, ώστε να επανεγγραφούν τα παιδιά τους στα ειδικά σχολεία τη φετινή χρονιά.

Έτσι, παιδιά των οποίων οι γονείς δεν έχουν βιβλιάριο Υγείας, είτε γιατί είναι άνεργοι είτε γιατί είναι ανασφάλιστοι, δεν θα έχουν την δυνατότητα να εγγραφούν. Επιπλέον, κινδυνεύουν να αποκλειστούν και όσοι δεν είναι Έλληνες πολίτες, δηλαδή τα παιδιά των μεταναστών.

Σύμφωνα με την Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Τυφλών, οι γονείς των παιδιών με προβλήματα όρασης βρίσκονται σε πανικό, αφού, όντας με συρρικνωμένο εισόδημα λόγω κρίσης, άλλοι απολυμένοι ή υποαπασχολούμενοι, καλούνται να πληρώνουν όλο και περισσότερα για τις θεραπείες και την αποκατάσταση των παιδιών τους ή για τροφεία στα κέντρα ειδικής αγωγής. «Πολλά παιδιά αναγκάζονται να σταματήσουν θεραπείες, φάρμακα, εκπαίδευση επειδή οι γονείς δεν έχουν να πληρώσουν» σημειώνει η ΕΣΚΤ. «Τα τελευταία χρόνια και με πρόσχημα την κρίση η πολιτική που ακολουθείται από τις κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ και τα στηρίγματα τους θέλουν τους ανάπηρους εκτός της ειδικής αγωγής και άνεργους».

Το περιστατικό αυτό είναι το τελευταίο μόνο από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τελευταία τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Την περασμένη χρονιά σημειώθηκε κλείσιμο της σχολής κωφών, διαπιστώθηκε υποχρηματοδότηση και μεγάλες ελλείψεις προσωπικού πολλών σε πολλά ειδικά κέντρα, ενώ καταγγέλθηκε η μη καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζόμενων για πολλούς μήνες.

Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ πάνω από 1.500 κωφά και πολύ περισσότερα βαρύκωα παιδιά βρίσκονται εκτός ειδικής αγωγής. Συνολικά, ο αριθμός των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες στη χώρα μας που είναι εκτός ειδικής αγωγής ξεπερνά τις 180.000.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ


Είναι ζήτημα "ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ " να μην περασει το εφιαλτικό "μεσοπρόθεσμο " για όλους μας .
ΟΛΟΙ στις 28-29 στην Πλατεία Συντάγματος να μην τους αφήσουμε να μας διαλύσουν την Ζωή .

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΥΓΗ

το μαθημα πάντα αρχίζει απο Α

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟ Ε.Ε.Ε.Ε.Κ ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΡΧΙΖΕ ΑΠΟ -Α- ΜΑΘΑΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΓΩΝΑΣ -
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
φωτογραφίες και βίντεο απο την σημερινή κινητοποίηση και κατάληψη της οδού Πειραιώς απο τους Γονείς και τους μαθητές απο το ΕΕΕΕΚ Πειραιά που είναι σε κατάληψη του σχολείου τους απο την Παρασκευή 3/6. και συνεχίζουν














ΟΛΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ Ή ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΞΕΡΕΤΕ………………….

Τα άτοµα µε αναπηρία είναι αυτά που πληρώνουν περισσότερο την κρίση

ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΣ - ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ "ΜΗΔΕΝΙΚΗ" ΑΝΟΧΗ


«Θέλουµε να ζήσουµε µε αξιοπρέπεια», λέει ο χορογράφος - χορευτής του Χοροθεάτρου ΔΑΓΙΠΟΛΗ Γιώργος Χρηστάκης που συµµετείχε στην κατάληψη των γραφείων του ΙΚΑ, στη δράση της Κίνησης Χειραφέτησης Ατόµων µε Αναπηρία «Μηδενική Ανοχή». Μέλη της διαµαρτυρήθηκαν για την απόφαση του ΙΚΑ οι πολίτες µε αναπηρία να καταβάλλουν συµµετοχή µεγαλύτερη του 25% για να προµηθευτούν βοηθήµατα. Tελικώς, η διοίκηση του ΙΚΑ ανέστειλε την εφαρµογή της απόφασης και οι ίδιοι θα συµµετάσχουν στις διαβουλεύσεις.

1 Γιατί προχωρήσατε στην κατάληψη των γραφείων του ΙΚΑ;

Επειδή θέλουµε να ζήσουµε µε αξιοπρέπεια, ενώ το ΙΚΑ όχι.

Η εγκύκλιος θα οδηγούσε στη φυσική εξόντωση των ΑµΕΑ και στη δηµιουργία κράτους «Ελεύθερου ΑµΕΑ».

2 τι θα συµβεί εάν το ΙΚΑ εµµείνει στην απόφασή του και οι ασφαλισµένοι µε αναπηρία πρέπει να καταβάλλουν συµµετοχή µεγαλύτερη του 25% για να προµηθευτούν τα βοηθήµατα;

Θα παραµένει κλειστό ή ας αλλάξει αντικείµενο υπηρεσιών αφού δεν είναι ικανό να παρέχει κοινωνική ασφάλιση, αλλά κοινωνική εξόντωση.

3 η αναπηρία στην έλλάδα κοστίζει ακριβά;
Το κόστος ζωής ενός ατόµου µε αναπηρία είναι τριπλάσιο από αυτό ενός µέσου ανθρώπου χωρίς αναπηρία, λόγω των αυξηµένων απαιτήσεων που επιβάλλει η συνθήκη της αναπηρίας.

4 Ολο αυτό το διάστηµα οι πόρτες της Γενικής Γραµµατείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι ανοιχτές στα άτοµα µε αναπηρία;

Οι πόρτες µόνο... Γιατί πιο µέσα όλα τα άλλα, µυαλά, ώτα και... η φαντασία παραµένουν κλειστά επ’ αόριστον – ή χειρότερα µη γνωρίζοντα µε ηµεροµηνία λήξης.

5 τα άτοµα µε αναπηρία πληρώνουν περισσότερο την κρίση;

Είναι προφανές αφού σε τέτοιες κρίσεις οι ευπαθείς οµάδες είναι αυτές που εξαθλιώνονται ευκολότερα.

6 Γιατί δηµιουργήσατε την Κίνηση Χειραφέτησης Ατόµων µε Αναπηρία «μηδενική Ανοχή»;

Γιατί οι επιχειρήσεις ακτιβισµού δρουν µε πιο άµεσο, γρήγορο και αποτελεσµατικό τρόπο, όταν ο συνδικαλισµός κωλυσιεργεί. Ετοιµότητα και ταχύτητα εκτέλεσης, διαπραγµάτευση επί ίσοις όροις και αποτελεσµατικότητα. Ακτιβισµός - συνδικαλισµός 5:1.

7 Ο ακτιβισµός είναι κάτι που... εκλείπει από τους συλλόγους των ατόµων µε αναπηρία στην έλλάδα;

Με την κίνησή µας έκανε την πρώτη του εµφάνιση. Είχε αποτέλεσµα και λειτούργησε.

8 Ο συνδικαλισµός στους συλλόγους µε αναπηρία τείνει σε κάτι το παρωχηµένο;

Οσο ο περίπατος της παχουλής και δυσκίνητης θείας Μερόπης σε σχέση µε το σάλτο ενός πάνθηρα. Χρειάζεται να αλλάξουν πολλά στον συνδικαλισµό για να είναι ανταγωνιστικός και αποτελεσµατικόςόπου και όταν χρειάζεται.

9 Πόσο βοηθάει η τέχνη στην αποδοχή της αναπηρίας;

Είναι η αιχµή του δόρατος. Ο εναλλακτικός, αυθεντικός και διαδραστικός τρόπος που έχει διάρκεια και υψηλούς ποιοτικούς δείκτες.

10 Οι αντιδράσεις των θεατών όταν βλέπουν και ηθοποιούς - χορευτές µε αναπηρίες στις παραστάσεις;

Ανυποψίαστοι: ταχυκαρδία, εφίδρωση, συγκίνηση, θαυµασµός, προβληµατισµός. Μετά γίνονται υποψιασµένοι.

11 Χρειάστηκε προσπάθεια για να αποδεχθούν οι καλλιτέχνες χωρίς αναπηρία τους καλλιτέχνες µε αναπηρία;

Σταθερή, συνεχής µε ροή και ρυθµό... ∆ιάδραση, αλληλεπίδραση, εξοικείωση, γνώση.

12 Γιατί δεν βλέπουµε ηθοποιούς µε αναπηρία στο 99,9% των θεατρικών παραστάσεων;

Η ανάπηρη σκέψη, η γοητεία του διαφορετικού και η επιβολή της ηγεµονίας του... «κανονικού».

13 η παράσταση που οραµατίζεστε να ανεβάσετε;

Ανάπηρος χορευτής ετών 11, χορευτής ετών 80, χορεύτρια κιλών 80, high tech τεχνητά βοηθήµατα, η Sylvie, ένας σκύλος, κι εγώ µε την «Ασκητική» υπό µάλης. Τυχαίο; ∆εν νοµίζω...

14 Οι ελάχιστες εµφανίσεις ανθρώπων µε αναπηρία σε τηλεοπτικές σειρές είναι αγκυλωµένες σε στερεότυπα;

Στα πιο σκληρά και άκαµπτα που επιβάλλει η συγκεκριµένη βιοµηχανία θεάµατος. ∆εν θα µας έκανε όµως και πολύ υπερήφανους η συµµετοχή ατόµων µε αναπηρία σ’ένα πεδίο δράσης τόσο κακήςποιότητας.

15 Υπάρχουν χαρακτηρισµοί που είναι απαξιωτικοί για τους πολίτες µε αναπηρία;

Οσοι για τους πολίτες τόσοι και για την αναπηρία... Ρατσισµός, προκατάληψη, στερεότυπα οδηγούν τη λεκτική εκφορά σε οδυνηρές και άστοχες ολισθήσεις.

16 Υπάρχουν µέρη στην Αθήνα που µπορείτε να κυκλοφορήσετε χωρίς προβλήµατα;

Απ’ το σαλόνι µου στοµπάνιο µου... Η µόνη εγγυηµένα ασφαλής διαδροµή στην επικράτεια. Ολες οι άλλες χαρακτηρισµένες ως προσβάσιµες, συχνά κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις.

17 Οι υπάρχουσες ράµπες;

Ασκήσεις ετοιµότητας.

Πρόχειρες και κακές κατασκευές χωρίς µελέτη. Ενίοτε µεταλλάσσονται και στο πασίγνωστο 24ωρο parking «Ωχ αδερφέ».

18 μία πόλη στην έυρώπη όπου µετακινείστε άνετα µε το αµαξίδιο;
Μία;..Λονδίνο, Βερολίνο, Παρίσι,Μιλάνο,Μαδρίτη, Αµστερνταµ, Βαρσοβία, Μόσχα, Σκόπια, Αθήνα (ωχ... συγγνώµη, άκυρο).

19 Γιατί στην έλλάδα βλέπουµε λίγους πολίτες µε αναπηρία στους δρόµους;

Για τους λόγους που εκλείπουν και σ’ άλλες χώρες βλέπουµε πολλούς. Οικογενειακές ψυχώσεις – φόβος εµφάνειας, ενηµέρωση µέσω εκπαιδευτικού συστήµατος – στάση πληθυσµού, πολιτικός σχεδιασµός – ΜΜΕ, ανύπαρκτες υποδοµές – αφιλόξενο περιβάλλον.

20 τα άτοµα µε αναπηρία συµµετέχουν στις διαδηλώσεις των «Αγανακτισµένων»;

Τελευταία όταν αγανακτούν, ακτιβίζουν.
"τα νέα "

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ Ε.Ε.Ε.Ε.Κ ΠΕΙΡΑΙΑ: ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ Η ΟΛΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ( που σήμερα τα γνώρισαν και με συγκίνησαν πολύ με την αγάπη και την φιλοξενεία τους ) ΤΟΥ ΕΕΕΕΚ ΠΕΙΡΑΙΑ & ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

η Πρόεδρος του συλλόγου γονέων του ΕΕΕΕΚ Πειραιά στο βιντεάκι





Με το τελος της σχολικής χρονιά, που ηταν εξαιρετικά δύσκολη -οι λογοι σας ειναι γνωστοι και υπαρχουν στα εγγραφα που εχουμε επισυναψει-σας ενημερωνουμε οτι : Χρόνια τωρα βλέποντας την προχειρότητα, την αδιαφορία οσον αφορά την ''εκπαίδευση'' των παιδιων... μας στην Ειδική Αγωγή-Εκπαιδευση και εχοντας ζήσει το περυσινό αδεια- σμα και κοροϊδια ειδικων και υπευθύνων , αποφασισαμε να λάβουμε δράστικα μέτρα διότι περιμένουμε τα χειροτερα! Περιμένουμε να συνεχιστεί το τσουβάλιασμα ολων των περιπτώσεων στα Ε.Ε.Ε.Ε.Κ με τη γνωστη δικαιολογία ΄"ελλείψει αλλου πλαισίου'' . Περιμένουμε ΄¨ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ¨ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ 8ετια που οριζει ο νόμος με ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ Η ΧΩΡΙΣ, ΚΑΙ ΣΥΡΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΕΣ, αναγκασμενοι να ακολουθήσουν εντολές ΑΝΩΘΕΝ. Θα χρησιμοποιηθει κατ'επαναληψη η φραση '' δεν εχει τιποτε να παρει απο το σχολειο πια''.Περιμενουμε να ιδρυματοποιθουν τα σχολειά, να γεμισουν τα σπιτια απο ψυχές που κανενας δεν θα μπει στον κοπο να τους εξηγήσει γιατι τα μπουκωναμε με ψευτιές τοσα χρονια,περι ισων δικαιωματων και ευκαιριων.

ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΑΡΑΓΚΑ ΠΟΛΤΟ- ΠΟΙΗΣΗΣ ΨΥΧΩΝ.ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΡΥΘΕΝ Ε.Ε.Ε.Ε.Κ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡ- ΓΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ ΕΚΤΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΑΥΤΩΝ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ.
ΤΟ ΦΕΥΓΑ ΕΣΥ -ΕΛΑ ΕΣΥ δεν φτιαχνει εκπαιδευση ποτε, αλλα δινει ωραιοτατες λύσεις σε ανευθυνοπευθυνους. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Η ΟΜΟΦΩΝΗ ΨΗΦΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ . ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ .
ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ Η ΟΛΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ.ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΔΩ,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΘΗΜΕΝΟΙ ...ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ....ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ

συμπαραστεκόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις στους Γονείς και τα παιδιά τους καταλαβαίνουμε απόλυτα και θα κάνουμε τον αγώνα τους αγώνα μας μέχρι ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΑΜΕ οταν διεκδικουσαμε και φωνάζαμε και κανείς απο τους υπεύθυνους δεν μας έδιναν σημασία για την ανάγκη να γίνει ειδικό σχολείο στη Νίκαια.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ

Την βδομάδα που μας πέρασε ήρθε και στο δικό μας σπίτι η κοπελιά που κάνει την απογραφή σην περιοχή μας .
Οταν ακούσαμε γενική απογραφή πληθυσμού θεωρήσαμε ότι σε αυτην την απογραφή ήταν μια ευκαιρεία να καταγραφούν και οι Ανθρωποι με αναπηρίες και διάφορες λεπτομέρειες που θα μας έδιναν , πιό πολύ στο Κράτος δηλαδή , την εικόνα που υπάρχει στούς Ανθρώπους αυτής της κατηγορίας .


Οταν ρωτησε η απογραφέας την μητέρα μου για μένα δεν υπήρχε καμμιά ερώτηση που στην απάντηση της να καταγράφεται η κατασταση μου , 'ετσι για την απογραφή Εγώ είμουνα μια 25χρονη που δεν δούλευα , ίσως γιατί είμουνα τεμπέλα , και δεν καταγραφόντανε πουθενά η πραγματικότητα ότι δηλαδή είμαι ένα άτομο με αναπηρία που βιώνει εδώ και 25 χρόνια την εγκεφαλική παράλυση και τις συνέπειες της σε μένα και στην οικογενειά μου .
Και μ΄'εχρις εδώ καλά με τις ερωτήσεις αλλά στην ερώτηση τι σπουδές έχω κάνει δεν μπορεί .. δεν το δέχομαι να με ΑΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ.
Το Κράτος που ποτέ δεν φροντισε να δεί τις ανάγκες μας το κράτος που κρατά στο χάος της αμάθειας χιλιάδες Παιδιά με αναπηρίες που δεν θέλει να μάθει πόσοι είμαστε για να έχει έναν μπούσουλα , θα μου πείτε τι να τον κάνει τον μπούσουλα, να ξέρει που παέι μας καταγράφει σαν ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΥΣ ότι δηλαδή ήταν δική μας ευθύνη και τις οικογένειας μου που δεν πήγα ΠΟΤΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ότι δεν υπήρχε καμμιά δομή ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ να με δεχτεί όπως ήταν υποχρεωμένο βάση του Συντάγματος , να κάνει το Κράτος "πρόνειας" .
Και έρχονται τώρα να με ρωτήσουν αυτοί που ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση να μας ρωτήσουν τι γραμματικές γνώσεις έχουμε !!
Ερχονται σήμερα να με ρωτήσουν άν εργάζομαι ! και με απογράφουν σαν ΑΝΕΡΓΗ !!
Σε λίγο δηλαδή μπορεί να παρέμβει και ο εισαγγελέας να ζητήσει ευθύνες απο τους Γονείς μου γιατί δεν παρακολούθησα και Εγώ την υποχρεωτική εκπαίδευση όπως απο το νόμο προκύπτει.
Οχι Εγώ δεν το δέχομαι δεν θέλω να με απογράψουν σαν ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ θέλω να με απογράψουν σαν άτομο με αναπηρία που ποτέ το Κράτος δεν έδωσε καμμιά σημασία αν ζω πώς ζώ και τι κάνω .

ΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ του Κωνσταντίνου και της Ελένης ( με το χέρι του Πατέρα μου να γράφει αυτά που άν μπορούσα θα τα έγραφα Εγώ και σε πιό σκληρή απο αυτήν γλώσσα , γιατί μόνο εμείς μπορούμε να περιγράψουμε , ούτε καν οι Γονείς μας , αυτό που βιώνουμε) .

http://prezatv.blogspot.com/2011/05/blog-post_1351.html#more
http://prezatv.blogspot.com/2011/05/blog-post_5695.html

http://eidikonikaias.blogspot.com/



Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων με νοητική αναπηρία

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Γονέων Καθυστερημένων Ατόμων και ο ευρωπαϊκός φορέας Inclusion Europe διοργανώνουν 12 – 14 Μαίου στη Λάρνακα (Palm Beach Hotel) υπό την αιγίδα της υπουργού εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων Σ. Χαραλάμπους, μεγάλο τριήμερο συνέδριο με θέμα “Η δραστηριοποίηση των οικογενειών για την ένταξη και ενσωμάτωση των ατόμων με νοητική αναπηρία στην κοινωνία”. Το συνέδριο φιλοδοξεί να αναδείξει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις η εκπλήρωση των οποίων θα κάνει πράξη το διαχρονικό αίτημα του κυπριακού και του ευρύτερου αναπηρικού και γονεϊκού κινήματος για ισότιμη κοινωνική ένταξη των ατόμων με νοητική αναπηρία.

“Η υπόθεση της ισοτιμίας για τα άτομα με νοητική αναπηρία είναι πολυεπίπεδη, έχει θεσμικό, πολιτικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό, ακόμα και οικογενειακό ή προσωπικό χαρακτήρα και περιεχόμενο” εξηγεί ο παγκύπριος σύνδεσμος αποδίδοντας περιεκτικά την γκάμα των απαραίτητων δράσεων και παρεμβάσεων υπέρ των δικαιωμάτων των ατόμων με νοητική αναπηρία. Συγκεκριμένα :

Σε επίπεδο θεσμικό, η διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) που πρόσφατα κυρώθηκαν από την κυπριακή πολιτεία, αποτελούν ένα σημείο αναφοράς, στο οποίο τόσο η κυπριακή όσο και οι λοιπές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται να ανταποκριθούν προσαρμόζοντας τις νομοθεσίες τους στις αρχές και αξίες της Σύμβασης.

Σε επίπεδο πολιτικό, η ταχύτητα προσαρμογής των εθνικών νομοθεσιών και εφαρμογής στην πράξη των προβλεπομένων από τη Σύμβαση, θα αποδείξει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις διαθέτουν την απαραίτητη βούληση ώστε η Σύμβαση για τα δικαιώματα των ΑμεΑ να μην αποτελέσει μιά απλή “έκθεση ιδεών” αλλά εργαλείο διεκδίκησης και άσκησης της ισοτιμίας στην πράξη.

Σε επίπεδο κοινωνικό, είναι απαραίτητη η ενημέρωση και ενεργοποίηση όλων των κοινωνικών δυνάμεων ώστε να συνδράμουν αποφασιστικά στη δημιουργία μιάς νέας αναβαθμισμένης κουλτούρας περί δικαιωμάτων που αναγνωρίζει τον άνθρωπο με αναπηρία ως ισότιμο υποκείμενο δικαιωμάτων και όχι ως αντικείμενο φιλανθρωπίας όπως οι παρωχημένες στερεοτυπικές αντιλήψεις τον “θέλουν” διαχρονικά. Στην κατεύθυνση αυτή είναι καταλυτικός ο ρόλος των ΜΜΕ που καλούνται να αναβαθμίσουν επί το προοδευτικότερο τον τρόπο παρουσίασης των θεμάτων αναπηρίας και να αποφεύγουν στερεοτυπικούς τρόπους παρουσίασης όπως κατά κανόνα μέχρι σήμερα πράττουν.

Σε επίπεδο συνδικαλιστικό, όλοι οι φορείς του αναπηρικού κινήματος και ιδιαίτερα οι φορείς υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ατόμων με νοητική αναπηρία που αποτελούν την πλέον ευάλωτη μεταξύ των ευάλωτων αναπηρικών “ομάδων”, καλούνται να ασκήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην δύσκολη προσπάθεια άσκησης διαρκούς πίεσης προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε να διατηρηθεί ζωντανή σε μάκρος χρόνου η δυναμική αλλαγής των υφισταμένων ανισοτήτων και να προχωρήσουν με τα ταχύτερα δυνατά βήματα οι διαδικασίες εξίσωσης των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία με τα δικαιώματα όλων των πολιτών.

Σε ότι, τέλος, αφορά τις οικογένειες που έχουν μέλος ή μέλη με νοητική αναπηρία, ο ρόλος τους είναι κρίσιμος ώστε να διασφαλίσουν στην πράξη την δυνατότητα των ατόμων με νοητική αναπηρία να γίνουν μέτοχοι της ισότητας δικαιωμάτων. Τούτο διότι η ενδυνάμωση και ενεργοποίηση των οικογενειών, αλλά και η έμπρακτη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των μελών τους με νοητική αναπηρία είναι η μοναδική ικανή και αναγκαία συνθήκη πραγματικής ισοτιμίας. Δεν αρκεί η τυπική θέσπιση δικαιωμάτων ή η θεωρητική αποδοχή τους, ο κρίσιμος όρος άσκησης των δικαιωμάτων στους καιρούς μας είναι η συνειδητοποίηση και διαρκής διεκδίκησή τους.

“Σε όλα τα παραπάνω συμπληρωματικά επίπεδα ήδη εξελίσσεται αλλά και θα εξελιχτεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο προσεχές μέλλον η διεκδίκηση της ισοτιμίας για τα άτομα με νοητική αναπηρία και τις οικογένειές τους” τονίζουν οι εμπνευσμένοι άνθρωποι του Παγκύπριου Συνδέσμου Γονέων Καθυστερημένων Ατόμων και καταλήγουν : “Υπό την έννοια αυτή, το τριήμερο συνέδριο της Λάρνακας με διακεκριμένες συμμετοχές ευρωπαίων ομιλητών, αποσκοπεί αρχικά στην κατανόηση της αναγκαιότητας συλλογικής δράσης και ακολούθως στην ενδυνάμωση της συμμαχίας μεταξύ πολιτείας, κοινωνικών φορέων, ΜΜΕ, αναπηρικού κινήματος και οικογενειών, ώστε με κοινό σύνθημά μας το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να κάνουμε την ισοτιμία πράξη. Πραγματικά πολιτισμένες κοινωνίες είναι οι κοινωνίες που σέβονται τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία και ιδιαίτερα των ανθρώπων με νοητική αναπηρία που αδυνατούν ατομικά να τα διεκδικήσουν”.

http://www.truerespect.com.cy/

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

ποιός τη Ζωή μου.......




Δυσκολεύοντας τη ζωή των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες...

Οι άνθρωποι με αναπηρία στην Ελλάδα παρεμποδίζονται στην άσκηση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Η έλλειψη βασικών υπηρεσιών και υποδομών, είναι αποκλειστικά υπαίτια για την υψηλότατη εκπαιδευτική διαρροή, τα συντριπτικά ποσοστά αποκλεισμού από την αγορά εργασίας κ.ο.κ. Πλέον ελέω οικονομικής κρίσης ή με πρόσχημα την οικονομική κρίση (διαλέγετε και παίρνετε), η “ευαισθητοποιημένη” στην θεωρία εξουσία δεν τηρεί καν τα προσχήματα. Ενα τρανό παράδειγμα απροσχημάτιστης παρεμπόδισης και μετωπικού αποκλεισμού, είναι η φετινή εγκύκλιος που ρυθμίζει τα των πανελλαδικών εξετάσεων για τους υποψηφίους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σε πολύ απλά λόγια, η περί ης ο λόγος εγκύκλιος του υπουργείου παιδείας που ορίζει τα των επικείμενων πανελλαδικών εξετάσεων, εξαναγκάζει εκατοντάδες οικογένειες μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από κάθε περιοχή της χώρας, να καταξοδευτούν προκειμένου τα παιδιά τους να λάβουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις. Με μαθηματική ακρίβεια πολλοί από αυτούς δεν θα λάβουν μέρος στις εξετάσεις, ενώ κάποιοι άλλοι θα επιτύχουν πολύ χαμηλότερη των δυνατοτήτων τους επίδοση εξαιτίας της ταλαιπωρίας στην οποία θα υποβληθούν.

Σύμφωνα λοιπόν με την συγκεκριμένη εγκύκλιο (κοινοποιήθηκε στις 15 Απριλίου), για λόγους οικονομικούς ορίζονται μόνο τρία (!) εξεταστικά κέντρα φέτος για τους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές, σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένας μαθητής με αναπηρία π.χ. από την Κρήτη που θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να επιβαρύνει τον οικογενειακό κορβανά με μιά πολυήμερη εκτός προγράμματος εκδρομή στην Αθήνα ή τον Πειραιά. Συνυπολογιζομένου δε ότι η “μάχη των εξετάσεων” απαιτεί εξ’ ορισμού την ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση που μόνο τα οικεία περιβάλλοντα προσφέρουν, η οικονομική αφαίμαξη συνδυάζεται άμεσα με τον περιορισμό των πιθανοτήτων επιτυχίας! Ωραίος και δίκαιος συνδυασμός, απάντηση σε όποιους αναρωτιούνται για τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Παράλληλα, σαφέστατη απάντηση του πως το ελληνικό υπουργείο παιδείας αντιλαμβάνεται την ισότητα δικαιωμάτων για τους με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές. Οχι μόνο δεν τους παρέχει εφόδια κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής ζωής, αλλά επικουρικά “φροντίζει” να δυσκολεύει όσο περισσότερο μπορεί και την συμμετοχή τους στις ανταγωνιστικές του εκπαιδευτικού συστήματος διαδικασίες (αλλιώς, εξετάσεις). Κάθε πέρυσι και καλύτερα ...

Ο ακριβής αριθμός των πληττόμενων μαθητών και οικογενειών δεν είναι γνωστός, μιά τάξη μεγέθους μπορούμε να υποθέσουμε από τα στοιχεία της Κρήτης που έχει συλλέξει ο βουλευτής (ΣΥΡΙΖΑ) Μιχάλης Κριτσωτάκης που με τον συνάδελφό του Τάσο Κουράκη κατέθεσαν στις 20 Απριλίου σχετική ερώτηση στην υπουργό παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου. Μόνο από την Κρήτη, λοιπόν, 166 μαθητές (58 από Ηράκλειο, 52 από Χανιά, 30 από Ρέθυμνο και 26 από Λασίθι), υποχρεώνονται να ταξιδέψουν σε Αθήνα και Πειραιά, μαζί με τους συνοδούς τους. Αν το ρολόι γύρναγε ένα χρόνο πίσω (στο 2010) όλοι τους θα εξετάζονταν στο 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου. Δυστυχώς στις μέρες μας ο χρόνος γυρνάει αντίστροφα με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, κάθε χρόνος που περνά δείχνει κάμποσες δεκαετίες πίσω.

“Προτίθεστε να καλύψετε τουλάχιστον το οικονομικό κόστος;” : Το συγκεκριμένο ερώτημα που απηύθυναν στο υπουργείο παιδείας οι δύο βουλευτές είναι ρητορικό, μιάς και το κόστος οικονομικής επιβάρυνσης των οικογενειών είναι πολλαπλάσιο του κέρδους που προέκυψε από τον περιορισμό σε τρία των εξεταστικών κέντρων. Πρακτικά, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καλούνται να πληρώσουν στο πολλαπλάσιο την εξοικονόμηση κόστους που (φέρονται να) επιδιώκουν οι κυβερνώντες. Οπως και νάχει στις εποχές μας ακόμα και τα ρητορικά ερωτήματα χρήσιμο είναι να τίθονται εκθέτοντας τους αποδέκτες τους...

http://truerespect.com.cy

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Purple Day - Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης Επιληψίας


Purple
Day - Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης Επιληψίας


http://www.purpleday.org/index.php


Purple Day είναι μια διεθνής προσπάθεια σε επίπεδο βάσης αφιερωμένη στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με την επιληψία σε όλο τον κόσμο. Στις 26 Μαρτίου κάθε χρόνο, οι άνθρωποι σε χώρες σε όλο τον κόσμο καλούνται να φορούν μωβ ρούχα και να κάνουν διάφορες εκδηλώσεις για την υποστήριξη της ευαισθητοποίησης επιληψία.
Το
2010, οι άνθρωποι σε δεκάδες χώρες σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική σε όλο τον κόσμο συμμετείχαν στην Ημέρα Purple.
Με τη βοήθειά σας
, Purple Day 2011 θα είναι ακόμη μεγαλύτερο!
Γιατί να συμμετέχετε;

Επιληψία πλήττει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ή περίπου 1 στους 100 ανθρώπους. Αυτό είναι περισσότερο από σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλική παράλυση, η μυϊκή δυστροφία και η νόσος του Parkinson σε συνδυασμό.
Συμβάλει στην προώθηση της ευαισθητοποίησης Επιληψία στην κοινότητά σας

Να φοράτε μωβ στις 26 Μαρτίου και θα ενθαρρύνετε και άλλους να πράξουν το ίδιο.

Purple Ημέρα ιδρύθηκε το 2008, από την εννέα ετών Cassidy Megan της Nova Scotia, Καναδάς, με τη βοήθεια του συλλόγου Συλλόγου ενάντια στην επιληψία της Νέας Σκωτίας (EANS).
Η Cassidy
επέλεξε το χρώμα μοβ, το διεθνές χρώμα για την επιληψία, η λεβάντα.
Το λουλούδι
λεβάντα είναι επίσης συχνά συνδέεται με τη μοναξιά, η οποία είναι εκπρόσωπος του αισθήματος απομόνωσης πολλών ανθρώπων που πάσχουν από επιληψία .
Στόχος
της Cassidy είναι για τα άτομα με επιληψία παντού να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με Cassidy και Παγκόσμια Ημέρα του Purple Συνεργάτες EANS και η Anita Kaufmann Ίδρυμα (AKFUS), μπορείτε να επισκεφθείτε την
http://www.purpleday.org/aboutus.php


Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ


ΟΧΙ μόνο είμαστε ενάντια στις συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολικών μονάδων αλλά η Πόλη μας η Νίκαια Α.Ι.Ρέντης θέλει και νέα σχολεία που να στεγάσουν τα νηπηαγωγεία μας που είναι σε απαράδεκτα κτήρια , να επισκευαστούν ανακαινιστούν τα σχολικά κτήρια που είναι επί πολλά χρόνια ασυντήρητα αλλά και να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το αίτημα μας για να γίνει το 1ο ειδικό σχολείο στην νέα μεγάλη Πόλη μας πραγματικότητα.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ράμπες για την πρόσβαση των αναπήρων ..!!!

Ράμπα στην παραλία Γλυφάδας. Απίστευτο κι' όμως αληθινό!

Ράμπα στην παραλία Γλυφάδας. Απίστευτο κι' όμως αληθινό! Το φαινόμενο είναι γνωστό στους αναπηρικούς φορείς ως “ψευδοπροσβασιμότητα”. Οπως επισημαίνει ο πρόεδρος της εθνικής ομοσπονδίας κινητικά αναπήρων (ΕΟΚΑ) Νίκος Σκόνης “δυστυχώς δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα”.

Η αλλαγή του αυτοδιοικητικού χάρτη, είναι αντιληπτή από το πρόεδρο της ΕΟΚΑ ως “ευκαιρία, ώστε τουλάχιστον οι κακοτεχνίες που ... βγάζουν μάτι σταδιακά να αποκατασταθούν”. Η σκέψη του Ν. Σκόνη είναι εύλογη. Επί χρόνια στο παρελθόν, οι δημοτικοί άρχοντες απαντούσαν στα σχετικά αιτήματα αρνητικά, επικαλούμενοι περιορισμένη αρμοδιότητα. Πλέον, με την αναβάθμιση αρμοδιοτήτων των καλλικρατικών δήμων, η παραπάνω απάντηση δύσκολα πείθει.

“Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα πολύ χοντρά δείγματα ψευδοπροσβασιμότητας. Από κακοτεχνίες που προσβάλλουν βαθιά τους ανθρώπους με αναπηρία ” προτείνει ο πρόεδρος των ελλήνων κινητικά αναπήρων, ελπίζοντας ότι τούτη την φορά η πρότασή του θα εισακουστεί.

Μιά φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι η ... πρόταση προσβασιμότητας στην θάλασσα του κοσμοπολίτικου δήμου Γλυφάδας. Η απίστευτης σύλληψης κατασκευή, παραμένει ακλόνητη στην θέση της εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια παρά τις κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες. Η ΕΟΚΑ δια του προέδρου της επιμένει ότι “πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου”. Γιατί όχι από την συγκεκριμένη ... ψευτοράμπα της ντροπής. Ο νεοεκλεγείς δήμαρχος έχει πλέον τον λόγο.

επι ίσοις όροις